Brief van Jacques Gaillot: 1 April 1999
	De tragedie van het Koerdische volk Nieuw boek: Virtuele Kerk Archiv	Vreugdevol Paasfeest

		De tragedie van het Koerdische volk.   Is er op onze planeet geen plaats voor het Koerdische volk? Is dat volk vervloekt? Sinds 1920 wordt de Koerdische kwestie, met name de stichting van een Koerdische staat, voortdurend opzij geschoven. Bestaat er wel één volk in de wereld wiens streven naar onafhankelijkheid zo zeer werd misprezen? Turkije doet het onmogelijke om dat volk uit te roeien. Al 20 jaar zijn de Koerdische Turken slachtoffer van staatsterrorisme: 4000 dorpen werden verwoest, 2 miljoen mensen verbannen. En systematisch wordt er gefolterd. Op dit ogenblik leven zowat 25 miljoen Koerden verspreid over Syrië, Iran, Irak en Turkije. Binnen de Europese gemeenschap telt Duitsland de grootste Koerdische populatie (ongeveer 600.000), waarvan 80% van Turkse afkomst. In Frankrijk wonen er ongeveer 100.000. De gevangenneming van Öcalan, de aanvoerder van de Koerdische afscheidingsbeweging, is dé gebeurtenis die het isolement waarin de Koerden zich bevonden, heeft doorbroken. Velen zijn gaan beseffen dat het Koerdische volk bestaat, een geschiedenis heeft, strijd voert en vastberaden is. Door de opsluiting van die leider is de publieke opinie gaan inzien dat er in de wereld geen rechtvaardige orde tot stand zal komen zolang het recht van de volkeren om hun toekomst zelf in alle onafhankelijkheid te bepalen, met de voeten wordt getreden. Geen enkele Europese hoofdstad heeft Öcalan asiel aangeboden. Hij werd aan Turkije uitgeleverd. Dat vind ik schandalig. Maar Turkije heeft machtige bondgenoten. Het maakt deel uit van de Navo, is zeer strategisch gelegen. Reden genoeg om het met zo'n land op een akkoordje te gooien en de ogen te sluiten voor die onrechtvaardige situatie! Niets aan te doen voor de Koerden, de grote mogendheden blijven onverschillig voor hun lot. Maar het Koerdische probleem zal zich blijven stellen. Ook nog in de volgende eeuw. Men kan de toekomst van een volk niet tegenhouden.
		Top

		Vreugdevol Paasfeest   De Zon van de Verrijzenis straalt over ons menselijk leven, dat heen en weer geslingerd wordt in het wisselend getij. Al wat leeft krijgt weer energie en de liefde, die hier en daar uit ons leven verdwenen was, kan ons opnieuw helemaal vervullen. Al wat Jezus beleefd en geleden heeft liep uit op mislukking en verlatenheid. Hij is de onschuldig veroordeelde, slachtoffer van onrecht.En God komt niet tussenbeide. Maar het is Pasen: God levert Jezus niet uit aan de dood. Voor de hele wereld herstelt hij hem in eer. Hij bekrachtigt de strijd die Jezus gevoerd heeft om ons van alle slavenbanden te bevrijden. Het 'Pasen' van Jezus wordt ons 'Pasen', een bron van hoop. We krijgen oog voor de kleine kiemen waarin het leven in al zijn kracht tevoorschijn komt. Zoals in deze brief die ik uit Sétif (in Algerije) ontving: " In het dagelijks leven van de gewone mensen zijn wij getuige van een verbazingwekkend weerstandsvermogen. Wat doen die moeders al niet om hun kinderen in leven te houden, om hen de kans te geven om naar school te gaan! Verenigingen en syndicaten slagen er echt in om mensen te mobiliseren. De prijsdaling van de petroleum tot minder dan 10 dollar per vat zal wellicht het einde betekenen van het systeem van de petroleumrente en aanzetten tot een grotere verscheidenheid in de industriële activiteit. Er is geen gebrek aan bekwame mensen om initiatieven te nemen, maar er is geen vertrouwen, en het gebrek aan veiligheid maakt een echte hervatting van vreemde investeringen vooralsnog onmogelijk." Ik benadruk de moed en de vastberadenheid van de onafhankelijke pers. De Westerse media lijken haar niet te kennen. Dankzij de onafhankelijke pers wordt alles aangeklaagd, in vraag gesteld, werd het 'systeem', zoals dat hier heet, tot wankelen gebracht en werden enkele van die 'bewakers' van het systeem uit hun functie ontslagen. De pers heeft het gehaald tegen een aantal pogingen om alles in de doofpot te stoppen. De lange mars naar de democratie gaat verder. Maar wat naar mijn mening het belangrijkste blijft, is wat er omgaat in het hart en het geweten van al die mensen. De gewone referentiekaders - de godsdienst, de tradities - werken niet zo goed meer. Velen zijn aangewezen op hun persoonlijk geweten. Wat betekent het, Algerijn te zijn? Wat betekent het, moslim te zijn? Hoe bereiden wij ons voor op de toekomst? Dank zij vele persoonlijke ontmoetingen, mogen wij getuige zijn van die zoektocht, van die vragen. Gelukkig Paasfeest.
		Top

		Bisschop Jacques Gaillot VIRTUELE KERK KERK VAN HET JAAR 2000 Een bisschop in het rijk van Internet In januari 1995 werd Jacques Gaillot brutaal afgezet als bisschop van Evreux. Hij werd benoemd tot hoofd van een fictief bisdom- het klinkt een beetje surrealistisch -, het bisdom Partenia in Algerije, dat al sinds eeuwen niet meer bestaat. Zo werd hij een soort virtuele bisschop, met potentiële parochianen overal op deze planeet Een jaar nadien nam hij de kerkelijke autoriteiten letterlijk op hun woord. Hij opende een website op Internet om in contact te treden met gesprekspartners uit de hele wereld. Het initiatief oogstte onmiddellijk succes. Duizenden internetters uit heel Frankrijk, uit Canada, Australië en tientallen andere landen - priesters en leken, christenen en niet-christenen, sympathisanten en tegenstanders - gingen sindsdien over de meest uiteenlopende onderwerpen een gesprek aan. Dit boek laat zien waar Partenia 2000 voor staat: een bijzonder geschikte plaats om met elkaar van gedachten te wisselen, het prototype van een Kerk voor morgen, waar de geografische indeling in bisdommen - een erfenis uit de middeleeuwen - niet veel zin meer zal hebben. In dit boek laat Jacques Gaillot ons kennismaken met teksten die hij ontving; ze werden voor ons geselecteerd door Philippe Huet en Elizabeth Coquart. Ze hebben het over uitsluiting, over racisme, over de doodstraf en zoveel andere hete hangijzers. Ze doen dromen van een Kerk die méé is met haar tijd, ze brengen het gevecht en de hoop van een hele generatie in beeld. Bisschop Gaillot staat open voor al deze getuigenissen. Met het geloof dat hem eigen is luidt hij op die manier een nieuw en nog onuitgegeven genre van 'pastoraal' in.
		Top

		Archiv: Brief, 1 maart 1999, PACS: een uitdaging voor de hele samenleving Brief, 1 februari 1999, Bij de nieuwjaarpost Brief, 1 januari 1999, Het jubelaar 2000: een keerpunt?! Brief, 1 oktober 1998, Forum Brief, 1 september 1998 Brief, 1 augustus 1998 Brief, 1 juli 1998 Brief, 1 juni 1998 Brief, 1 mei 1998 Brief, 1 april 1998 Brief, 1 maart 1998 Brief, 1 februari 1998 Brief, 1 januari 1998 Brief, 1 december 1997 Brief, 1 november 1997 Brief, 1 oktober 1997 Brief, 1 september 1997
		Top