De Bergrede
Wie kan ongevoelig blijven bij de zaligsprekingen?
"Gelukkig zij die arm zijn van geestGelukkig zij die zachtmoedigzijn"
Het is een muziek waarvan de melodie de ziel doordringt :
"Gelukkig zij die wenenGelukkig zij die hongeren en dorsten naar
gerechtigheid"
Het is een lichte bries die zachtjes tot ons hart spreekt over geluk:
"Gelukkig zij die barmhartig zijn Gelukkig zij die zuiver zijn vanhart"
Het is een open horizon die licht brengt in onze ogen :
"Gelukkig zij die vrede stichten Gelukkig zij die vervolgd wordenomwille
van de gerechtigheid"
Nooit brengen we één van deze zaligsprekingen in de praktijkof we brengen
het beste van onszelf aan het licht.
Als we het risico nemen de zaligsprekingen te beleven, dan worden wegeen
ontoegankelijke persoonlijkheden. Integendeel, in de strijd die we voeren
komt onze broosheid aan het licht.
Want diegenen die zich toeleggen op de bergrede zijn kwetsbare wezens,die
hun angsten en beproevingen proberen te overwinnen, terwijl ze voortdurend
om anderen bezorgd zijn.
In een wereld waarin zoveel eenzaamheid heerst, zoveel harten dor endroog
geworden zijn, geven zij blijk van medelijden. Zij plaatsen de liefdeboven
alles. Voor hen bestaat er geen andere vloek dan een hart zonder liefde.
Jacques Gaillot