De vredesduif is neergestreken in Belfast
Als de vrede eindelijk in het verschiet ligt, na dertig jaren burgeroorlog, dan is dat een gebeuren dat we niet onopgemerkt voorbij mogen laten gaan.
Het is goed nieuws dat ons alleen maar blij kan maken. De gewelddadigheden, de terroristische aanslagen die meer dan 3000 doden tot gevolg hadden, dat alles had ons tot de overtuiging gebracht dat hieraan niets meer te doen was. Maar zie, plots is er een rustpauze die een onverhoopte toekomst aankondigt.
Het is nog maar een begin. Dit akkoord is als een raam dat men eindelijk open heeft gekregen, na tal van vergeefse pogingen. Nu moeten we nog verhinderen dat het zich weer sluit.
Een akkoord betekent nog niet dat er vrede is. De vijanden van de vrede zijn nog altijd aanwezig. Maar we zien toch reeds in dat het gewapend verzet tot een impasse heeft geleid. We begrijpen dat het geweld van de wapens ook geen enkele kans maakte om tot goede resultaten te leiden.
Er was nood aan het realisme en de vastbeslotenheid van politici om de betrokken verantwoordelijken rond dezelfde tafel te doen gaan zitten. Het is gelukt: de vijanden van gisteren zijn met elkaar in gesprek getreden, hebben met elkaar onderhandeld en hebben zich samen naar de toekomst gekeerd, terwijl ze aan allen hebben laten zien dat er geen overwinnaars waren en geen overwonnenen.
- Alles moet nog gebeuren. Heel wat hindernissen moeten nog genomen worden.
- Het is makkelijker de oorlog voort te zetten dan de vrede op te bouwen.
- Maar de haat zal het verlangen en de wil om te leven niet meer kapot
- krijgen. Er is een bladzijde omgedraaid.
- Het is makkelijker de oorlog voort te zetten dan de vrede op te bouwen.
Waarom hebben we dertig jaar nodig gehad om ons ervan bewust te worden dat het wapengeweld naar een impasse zou leiden en dat alleen onderhandelingen een weg konden openen naar de toekomst? Waarom zoveel lijden en bloedvergieten? Waarom al die beproevingen en die rouw? Waarom zoveel tijd verloren, zoveel mensenlevens verspild?
Zal de ervaring van Noord-Ierland een les zijn voor de landen die al jaren verscheurd worden door oorlog en broederstrijd? Ik denk aan Turkije met de Koerden, aan Spanje met de Basken, aan Mexico met de Indianen van Chiapas
- Men zou de litanie nog langer kunnen maken.
- De vredesduif die in Belfast is neergedaald kan ook elders hoop brengen.
- Waar zal ze morgen neerstrijken, tot onze grote vreugde?
- De vredesduif die in Belfast is neergedaald kan ook elders hoop brengen.
Jacques Gaillot