Brief van Jacques Gaillot: 1 Februari 1999

Bij de nieuwjaaarspost Archiv


Partenia

De brief

Notities

Catechismus

Terugblik

LInk

email

 

BIJ DE NIEUWJAARPOST

 

Er is één wens die mij, naast en tussen al die andere nieuwjaarswensen, heel bijzonder getroffen heeft: deze namelijk van een vriend priester, dertig jaar geleden uit Frankrijk vertrokken om zich ten dienste te stellen in de Chileense kerk. Ten tijde van Pinochet werd hij gevangen genomen, later het land uitgezet. Hij is dan naar Peru vertrokken om te gaan werken bij de Quechua-Indianen in het Andesgebergte, op een hoogte van 4 à 5000 meter. Hij heeft het geluk te mogen werken in een kerkgemeenschap die gekozen heeft voor de armen. Op de vraag of de bevrijdingstheologie gevaarlijk is, antwoordt hij onomwonden: "Ja, zij is gevaarlijk voor de rijken en een weldaad voor de armen, juist zoals het Magnificat en de Zaligsprekingen van Lucas."

Deze priester weet uit eigen ervaring welke verwoestingen het economisch neo-liberalisme aanricht in Latijns-Amerika, waar het heer en meester wordt. "Ik ben getuige van het lijden van 1000 arbeiders, tewerkgesteld in de tin- en kopermijnen, en ik lijd er zelf onder. Sommige mijnwerkers moeten 12 uur per dag werken - soms 15 uur, als je de reis erbij rekent -, zeven dagen op zeven, zonder sociale voordelen, zonder syndicaat, zonder veiligheid op het werk, en dat voor een hongerloon. Ik klaag die onrechtvaardigheid aan, omdat ze onmenselijk is en als dusdanig in strijd met het christendom. De arbeiders zelf kunnen niets doen: bij de minste poging worden zij ontslagen. De baas verbiedt mij de toegang tot het kamp van de mijnwerkers; zijzelf oefenen druk uit en eisen dat ik bezoekrecht krijg. Maar wat moet ik doen? Nooit heb ik me, sinds mijn gevangenschap onder Pinochet, zo arm en machteloos gevoeld tegenover onrecht en menselijk leed"

"Ik bezit alleen nog mijn geloof, en soms de twijfel. Ik geloof, ik wil geloven, ik dwing mijzelf te geloven dat God en de armen het laatste woord zullen hebben"

maar er zijn ook tekens van hoop. Quechua-christenen voelen zich steeds meer thuis in de Kerk: lekenverantwoordelijken nemen de leiding in hun christelijke gemeenschappen, gaan voor in liturgische vieringen, organiseren de solidariteit met de armen. Eens vroeg een journalist aan Gustavo Gutierrez, een vriend die theoloog is: "Hoe ziet u de toekomst van de bevrijdingstheologie?" Zijn antwoord was: "Ik ben echt niet bezig met de toekomst van de bevrijdingstheologie, wat me bezighoudt, dat is de toekomst van de armen in de wereld."

Hartelijk dank, Francisco, voor dit getuigenis, waarin de blijde boodschap te horen is. Ik dank God voor je werk bij de Indianen. Zolang er mensen zijn van jouw soort, zolang is er hoop. Jouw inzet daagt ons uit.


Jacques Gaillot


Top


Partenia

De brief

Notities

Catechismus

Terugblik

Link

email

 

Archiv:

 


Top