Drie vragen aan Jacques Gaillot
 
De Franse president is naar China geweest om de openingsplechtigheid van de Olympische Spelen bij te wonen en heeft de Dalai Lama niet ontvangen tijdens diens bezoek aan Frankrijk. Bent u het eens met die keuzes?  
   
politique et jeux Neen. Ik betreur die keuzes, waarin hij zwicht voor China. Door een groot land te ontzien is het Frankrijk dat gezichtsverlies lijdt: het laat zien dat het niet in staat is zich te verzetten tegen schendingen van de mensenrechten. President Sarkozy is eens te meer ontrouw aan datgene waartoe hij zich verbonden had.
 
   
Men weet dat tijdens de Spelen het geweld verder is gegaan in Tibet, en na de Spelen is er veel kans dat de repressie zal toenemen. Er is voorzien dat één miljoen Chinezen zich in Tibet zal gaan vestigen.
De Dalai Lama niet ontvangen is zich verlagen voor China en alle krediet verliezen.
 
   
Welke kritische kanttekeningen maakt u bij de Olympische Spelen in Peking?  
   
De Olympische Spelen zijn de duurste van de geschiedenis: 40 miljard dollar. Men heeft faraonische werken uitgevoerd, die het aanschijn van Peking totaal veranderd hebben. Hiervoor heeft men bijna één miljoen mensen doen verhuizen. Strekt dit een land tot eer?  
   
De repressie in Tibet? De Oejgoeren? De mensenrechtenactivisten in de gevangenissen? De afwezigheid van de democratie? Strekt dit een land tot eer?
repression
 
   
China heeft de laatste zeven jaar ongeveer een miljard dollar uitgegeven om zijn atleten te trainen. Dit alles om het grootste aantal gouden medailles binnen te rijven en in een poging om de eerste plaats te verwerven.
Onder zulke voorwaarden zijn er nogal wat landen op deze planeet die er nooit moeten aan denken de Spelen te kunnen organiseren. Als men het altijd beter moet doen dan de anderen, en zoveel geld uitgeven, wie zal dan nog in staat zijn om de Spelen te verwelkomen?
 
   
braquer les records Alle ogen zijn gericht op de records. Het moet altijd sneller, verder, hoger… om het goud van de medailles te winnen en op het podium te komen. Ooit moet de dag wel komen dat men de limiet bereikt van wat mogelijk is! Ik vind het spijtig dat we in een strijdcultuur zitten: de strijd van ieder tegen allen. Het zou ook anders kunnen: strijden tegen zichzelf, met de hulp van de anderen.
 
   
Er zijn slechts drie plaatsen op het podium. Ik denk aan de tranen van de vierde: soms heeft hij zijn persoonlijk record verbeterd en een mooie zege behaald, maar geen enkele camera toont belangstelling voor hem.  
   
De reis van de Dalai Lama is niet onopgemerkt gebleven in Frankrijk. Van waar komt volgens u het succes van de spirituele leider van de Tibetanen?  
   
Dalai Lama De Dalai Lama is een indrukwekkende persoonlijkheid, die onweerlegbaar over charisma beschikt. Het feit dat hij niet officieel ontvangen werd door de hoogste gezagsdragers van het land heeft hem alleen nog populairder gemaakt.
Ik heb in het verleden de Dalai Lama twee keer ontmoet, en daarvan heb ik de indruk bewaard dat deze man, die niemand iets oplegt, in eenklank was met zijn boodschap. Hij beleefde wat hij zei. Zijn boodschap van vrede, geweldloosheid, mededogen woonde in hem. Achter zijn legendarische glimlach vermoedde ik de wonde die hij meedroeg, die van zijn vernederd volk.
Vandaar de belangstelling die deze geestelijke leider opwekt, overal waar hij komt.