carnet de route
 
Op bezoek in Montpellier  
De uitvaart van Abbé Pierre  
Tegen de doodstraf  
Vrijheid van meningsuiting  
   
   
Op bezoek in Montpellier  
   
Jean Cardonnel

Ik ga een vriend dominicaan opzoeken, Jean Cardonnel, die uit zijn klooster werd gezet. Vanuit zijn grote gevoeligheid voor recht en onrecht heeft hij niet nagelaten klacht neer te leggen. Hij wacht op zijn proces.

Deze dominicaan ‘buiten reeks’, 86 jaar oud, met een uitzonderlijke cultuur, woont in een rusthuis in Montpellier. “De godsdienst heeft me buitengezet” zegt hij dan met humor, “maar de Republiek heeft me een woning gegeven”.

 

 
   
Hij heeft zijn levensvreugde bewaard, zijn liefde voor het woord, zijn geloof in Christus. Het team van de regionale televisie dat hem de hele dag zal volgen is erdoor gefascineerd. Bij het binnenkomen in zijn kamer merk ik stapels politieromans van Simenon op. “Wonderlijk” zegt hij me, “Wat een cultuur bij deze auteur – die ik wel laat ontdekt heb!” Zijn bureau ligt onvoorstelbaar vol.  
   
Of het nu over het personeel gaat of over de medebewoners, hij kent ze allemaal bij name. Voor ik het besef is het eruit: “Jouw aanwezigheid is een zegen voor dit rusthuis. Jij doet de eenheid ontkiemen.”  
   
De algemene overste van de dominicanen, een Argentijn van 49 jaar, op doorreis in Montpellier, is hem in de loop van de zomer komen bezoeken. Op het einde van het onderhoud vroeg hij hem: “Wat kan ik voor je doen?” Jean Cardonnel heeft hem geantwoord: “Geef me je zegen.” Daarop ging de algemene overste op zijn knieën zitten en zei hem: “Jij bent het die mij eerst moet zegenen.”
couvent
 
   
haute en page  
   
De uitvaart van Abbé Pierre  
   
Funérailles de l'Abbé Pierre Toen de lijkwagen aankwam op het voorplein van de Notre-Dame in Parijs, en de zwijgende menigte de kist zag van Abbé Pierre, ontstond er een lange ovatie. Het applaus drukte de emotie en de erkentelijkheid uit van een hele natie. Een zeer emotioneel moment voor mij. Welk een plaats had deze man niet gekregen in het hart van de mensen! Zijn hele leven lang zal hij de hoop van de armen gedragen hebben.
 
   
Eenmaal is geen maal, ik bevond me dus in de stoet van bisschoppen die de kathedraal binnenstapten. Ik vond het fijn te zien dat de eerste rijen ingenomen werden door de Compagnons van Emmaüs. De leden van de regering – bijna voltallig – zaten achter hen.  
   
Dit was nu eens een evangelische rangorde: de laatsten in de samenleving vooraan in de kerk. De eenvoudigen vóór de machtigen! Het gebeurt zo zelden dat men de waardigheid van hen die het meest aan hun lot worden overgelaten erkent en respecteert!
hommage
 
   
Men heeft me gezegd dat deze nationale hulde in de Notre Dame te Parijs niet in overeenstemming was met wie Abbé Pierre was. Een eenvoudige ceremonie in het kleine dorp waar hij begraven zou worden, zou voldoende geweest zijn. Ik ben echter van mening dat deze officiële hulde op haar plaats was, want zij straalde af op de armen. Zij waren aan de eer. Voor één keer.  
   
haute en page  
Tegen de doodstraf  
   
contre la peine de mort Het 3e wereldcongres tegen de doodstraf vond plaats in Parijs, op de campus van de universiteit, op het moment dat Frankrijk zich klaarmaakt om de definitieve afschaffing van de doodstraf in te schrijven in de grondwet: “Niemand mag ter dood veroordeeld worden”.
 
   
Drie dagen lang heb ik me kunnen realiseren welk een immense vooruitgang geboekt werd op dit terrein. Vandaag zijn er 130 landen die doodstraf hebben afgeschaft. Ze wordt beschouwd als onnuttig, onmenselijk, mensonterend. Ze is niet verzoenbaar met de rechten van de mens. “Een rechtspraak die doodt is nooit rechtvaardig” heeft Robert Badinter verklaard, voormalig minister van justitie – en hij kreeg een ovatie.  
   
Ik heb het debat niet gemist over China en de Olympische Spelen – in aanwezigheid van Chinezen die uit Peking kwamen. De realiteit in dit grote land is beangstigend: ieder jaar worden duizenden mensen terechtgesteld. Op grote schaal worden organen weggenomen bij leden van Falun Gong, tegen hun wil in.
Naar aanleiding van de Olympische Spelen zal men van alle kanten druk uitoefenen op de Chinese autoriteiten om een moratorium te bekomen. Is het staken van de vijandelijkheden geen olympisch begrip?
Jeux Olympique en Chine
 
   
Er is nog een hele weg af te leggen, maar we zijn met velen die streven naar de universele afschaffing van de doodstraf en we geloven dat er een dag komt dat alle landen van deze planeet haar zullen afschaffen.  
haute en page  
   
Vrijheid van meningsuiting  
   
journal satirique De rector van de moskee van Parijs, de Unie van Moslimverenigingen in Frankrijk, de wereldliga van de islam hebben klacht neergelegd tegen Charlie Hebdo, het satirisch blad dat karikaturen gepubliceerd die de profeet Mohammed voorstellen.
 
   
Heeft men het recht te raken aan een pijler van de islam, de godsdienst in het belachelijke te trekken, de spot te drijven met integristen zonder zin voor humor? Mag men op alle godsdiensten kritiek uitoefenen?  
   
Omdat ik voorstander ben van de vrijheid van meningsuiting, ben ik naar het gerechtshof gekomen, voor de 17e Kamer van de Correctionele Rechtbank. Het is er druk. Met een hele meute van de media, ook van het buitenland. Naast me een jongere die me zegt dat hij liftend vanuit Zuid-Frankrijk gekomen is om dit proces niet te missen.  
   
Ik praat met moslims die hun steun komen betuigen voor Charlie Hebdo: “We willen niet vereenzelvigd worden met de integristen. We weigeren vergeleken te worden met extremisten. Gooi niet alles op een hoopje. Wij verdedigen de vrijheid van meningsuiting.” Gedurende de twee dagen van het proces zal het er heftig aan toe gaan.  
   
In het land van Voltaire zijn we gehecht aan onze vrijheden. Zoveel mannen en vrouwen hebben gevochten voor de vrijheid van meningsuiting! In een samenleving die Kerk en Staat van elkaar gescheiden houdt, is men éérst burger, en dan pas lid van een bepaalde religie. Als het satirisch blad het proces wint – wat ik hoop – zullen de vrijheid van meningsuiting en de scheiding van Kerk en Staat opnieuw bevestigd zijn.
liberté de presse