|
|
ER IS NOG VEEL TE DOEN 
- We zullen ons nog lang die datum van 11 september 2001 herinneren. De terreuraanslag op de Verenigde Staten zal de geschiedenis van deze eeuw ingaan als een nooit eerder geziene gebeurtenis. We hebben 9 november 1989 gehad, met de val van de Berlijnse muur, en dat was een nieuw begin voor de toekomst van de volkeren, een gebeuren dat liet verhopen dat veel zaken nu mogelijk zouden worden.
Voortaan hebben we ook 11 september 2001, dag van terreur en verslagenheid, waarop Amerika in het hart werd geraakt. De mensheid gaat wankelen. Niets zal nog zijn als vroeger. Terroristen zijn erin geslaagd de macht van de machtigste staat ter wereld te gebruiken tégen hem. Dit heeft heftige beroering teweeggebracht. Unanieme afkeuring, of toch bijna. - Toen ik op de televisie die beelden zag van het einde van een wereld, kwam mijn gemoed vol, net als bij u, uit medelijden voor de slachtoffers, hun families en het Amerikaanse volk. Hoe zou men onberoerd kunnen blijven en zich niet solidair voelen met een volk dat in zo'n drama wordt gestort? Het was ontroerend, overal die betrokkenheid te zien van mensen en volkeren, over culturele, politieke en religieuze grenzen heen. De drie minuten van stilte en zelfinkeer die zoveel mannen en vrouwen in acht hebben genomen, elk waar hij of zij zich op dat ogenblik bevond, deden hen binnentreden in een mysterieuze verbondenheid met de hele mensenfamilie.
- Deze ongelooflijke terreurdaden, hebben de eerste wereldmacht uitgedaagd, en ze tegelijk hebben ze zijn kwetsbaarheid aan het licht gebracht. Maar ik heb in deze context woorden gehoord die een vreemde weerklank hadden in mij. Er klonk iets van vrees in mee: oorlog, tegenoffensief, vergeldingsmaatregelen, terugslaan, wraak… Woorden die ik al eerder gehoord heb, op het moment van de Golfoorlog.
- Terrorisme. De vijand kan overal schuilen. Hij heeft geen gezicht. Wie met enorme middelen aan het terrorisme de oorlog verklaart loopt het gevaar tot een nieuwe, grote kruistocht op te roepen, in een geest van wraakzucht.
De terroristen zijn voor een deel het product van onze samenleving. Wij leiden mensen op die vandaag moordenaars zijn, die de overheersing door de nieuwe meesters van deze wereld niet aanvaarden. 
- Met recht en reden verwijt men hen dat ze fanatici zijn en moorden in de naam van God. Maar lopen wij niet het gevaar een tegenoffensief in te zetten, ook in de naam van God? Alsof God iedere keer de God van de legers was?
- Op het ogenblik dat ik deze regels schrijf, weet ik niet waar het met deze oorlog naartoe gaat, maar ik vrees, zoals altijd, dat men van dezelfde middelen gebruik zal maken als de terroristen, te weten het geweld. Met een mentaliteit van wraakzucht en overheersingsdrang blijven we opgesloten in die duivelse kringloop. We werden gevormd naar die cultuur van overheersing en geweld, die zo tegengesteld is aan het evangelie! Het evangelie leert ons dat het altijd een nederlaag is als wij het halen op de andere. De leerlingen van Jezus worden nooit opgeroepen om anderen te overheersen, wie die anderen ook mogen zijn.
- Toegeven aan de oorlogsgedachte is een stap achteruit. Een teken dat men afstormt op geweld, dat een afgrond blijft. Tot de oorlog besluiten is al een mislukking.
- De moslims die ik ontmoet, begrijpen
dat. Hoe vaak het ook ontkend wordt, toch vrezen zij dat terrorisme
en islam op één hoop gegooid zullen worden. Ze
weten dat ze in de ogen van velen verdachten zullen zijn.
- De Palestijnen in de bezette gebieden hebben alle reden om ongerust te zijn.
- De oorlog tegen het terrorisme zal in de internationale opinie aan de interventies van het Israëlisch leger een schijn van wettelijkheid verlenen. Bij elke zelfmoordaanslag zal een genadeloze repressie kunnen volgen, die op geen enkele manier in verhouding staat tot de gepleegde feiten.
- Wat de landen betreft die ervan verdacht worden aan de terroristen onderdak te bieden, zij hebben alle reden om het ergste te vrezen. Eens te meer zal het de bevolking zijn die de prijs van de oorlog betaalt.
- Als we binnen de kringloop van het geweld blijven, en kiezen om vergeldingsmaatregelen te treffen, dan gaan we verder weg van de vrede. Een oorlog is altijd bron van nieuw onrecht. De vrede die met de macht van wapens verworven wordt, kan niet lang standhouden, want ze is niet op gerechtigheid gebaseerd. Het is de gerechtigheid onder de volkeren die vrede tot stand brengt.
Het dramatisch gebeuren van 11 september 2001 zou de aanleiding kunnen zijn om op een àndere manier deze nieuwe eeuw vorm te geven, in een geest van gerechtigheid en vrede, en niet in een geest van vergelding en overheersing. Het is een moeilijke geboorte. 
- Laat ons de hoop bewaren dat een andere wereld mogelijk is, met die droom waarvan Martin Luther King vervuld was tijdens zijn lange mars voor vrijheid in de Verenigde Staten: de droom van de gelijkheid tussen alle mensen.
