|
|
De bijbel, spontaan vertaald |
|
Allerlei groepen actualiseren en verjongen op een gelukkige
manier teksten uit het evangelie!
|
- Een weg ten leven
- (Lucas 21, 5-19)
|
De uittreksels uit het evangelie
van de laatste zondagen van het liturgisch jaar zijn sterk getekend
door een vrij verbijsterend aspect van catastrofes. Hetzelfde
geldt ook voor de eerste zondag van de advent. De tekst van Lucas
zou ons depressief kunnen maken! Gelukkig valt het licht van
de spots op het slotwoord: "het leven verwerven".
Het is als een teken dat het leven het laatste woord heeft, na
de somberste nachten - en er zijn er nogal wat in deze tekst,
waarin men een samenvatting kan lezen van het leven van Jezus
van Nazaret. En van het onze.
Nogmaals vestigt Jezus de aandacht van
zijn leerlingen op alles wat bedrieglijk verblindt, de dubbelzinnigheid
van tempels en van gaven van de gelovigen: "geen steen
zal op de andere gelaten worden, alles zal vernietigd worden". |
|
De echte ontmoeting met de Heer begint
bij de ontdekking van elementaire vanzelfsprekendheden: onze
God heeft geen behoefte aan een tempel of offerandes; hij laat
zich niet opsluiten in een gewijde plaats ver van de wereld.
Elders bevestigt Jezus: "Breek deze tempel af en ik zal
hem in drie dagen terug opbouwen". Zeker, hij spreekt
van zijn aardse lichaam; maar wij, de ledematen van zijn lichaam,
zijn geroepen tot dezelfde ervaring. Vooraleer we sterven, moeten
wij tempels afbreken of verlaten.
Wij moeten onze heidense voorstelling
van het goddelijke veranderen en ons openstellen voor het beeld
van een nabije God, wiens liefde naar ons toekomt, waar we ons
ook bevinden. Deze geestelijke intuïtie is niet de simpele
vrucht van ons denken, maar openbaring van de Geest, gave van
de verrezen Christus: "ik zal terug opbouwen".
We leren dan dat we levende bouwstenen zijn, elk op zijn plaats,
voor de opbouw van een nieuwe constructie in de wereld van de
mensen.
Binnengaan in dit huis onttrekt ons
niet aan ons aardse lot. Het is geen bliksemafleider tegen de
moeilijkheden van het bestaan. In deze passage van Lucas zou
men zich bij het tv-journaal wanen. Alles doet er de revue: verlichte
goeroes, oorlogen, aardbevingen, epidemieën, inquisiteurs
en talibans die geweld plegen op onschuldigen
Om daaraan het hoofd te bieden geeft
Jezus twee wachtwoorden mee: "Let op dat je je niet in
de war laat brengen" en "weesniet bang, jullie
hoeven zich geen zorgen te maken over je verdediging
Geen
haar op je hoofd zal verloren gaan". In twee woorden:
wees voorzichtig en heb vertrouwen. Deze levensweg impliceert
sereniteit bij alles wat instort: het betekent misschien het
einde van een wereld, maar niet het einde van dé wereld.
Sommigen hebben alleen oog voor wat verdwijnt of door elkaar
wordt geschud. Maar men kan ook kijken naar alles wat vandaag
wordt opgebouwd, naar de vernieuwingen, de nieuwe wegen die men
ontdekt.
|
Het Rijk van God is voortdurend in opbouw.
Jezus legt het ons in handen opdat wij het zouden doen groeien.
God vertrouwt op ons; maar wij, vertrouwen wij op hem? |
Hoe is het met ons geloof gesteld?
"Het is door jullie standvastigheid dat jullie het leven
zullen verwerven". |