|
|
- Een weerspannig en vergeten
volk: de Tsjetsjenen
- Reeds vier jaar lang voert het Russische bezettingsleger een vuile oorlog tegen het Tsjetsjeense volk.
Een leger van bij de 100.000 manschappen probeert met alle middelen een kleine natie van een miljoen mensen te onderwerpen en het zwijgen op te leggen. In het jaar 2000 werd de hoofdstad Grozny met de grond gelijk gemaakt. - Tsjetsjeense vluchtelingen proberen te overleven in tentenkampen in Ingoesjetië. Aslan Maskhadov, de leider die op onafhankelijkheid aanstuurt, voert strijd vanuit de clandestiniteit. Er zijn regelmatig schermutselingen tussen het Russische leger en de onafhankelijkheidsstrijders.
In Moskou kondigt men regelmatig het einde van de oorlog aan, maar er kómt geen einde aan. De aanslagen bewijzen het. Het volk verzet zich heldhaftig, in het bijzonder de vrouwen die men 'de zwarte weduwen' noemt. 
- De presidentsverkiezingen van 5 oktober zijn een farce geweest. Iedereen had wel door dat de verkiezingen vervalst waren. Moskou, dat hier zijn wil heeft opgelegd en een officiële kandidaat heeft opgedrongen, zal er nooit in slagen de bevolking ervan te overtuigen dat er ooit vrede komt in de plaats van wapens.
Veel erger nog is het stilzwijgen van de publieke opinie, van internationale instanties en politieke verantwoordelijken. Alsof er niets aan de hand is. Wanneer staatshoofden of regeringsleiders president Poetin ontmoeten, dan durft geen van hen de oorlog in Tsjetsjenië, die het volk ongenadig martelt, aan te klagen. Ze kijken o zo lief naar de man die ze nodig hebben om contracten in de wacht te slepen of bij wie ze diplomatieke steun zoeken. - Eens te meer moeten mensenrechten wijken voor financiële belangen. De toespraken van de politieke verantwoordelijken staan bol van lofzangen aan de vrede, maar in de praktijk laten ze een volk dat in gevaar verkeert over aan zijn lot. Dit is onaanvaardbaar.
