|
|
- Een rijpe vrucht
- In de mooie streek van de Ardèche, waar de natuur zo aantrekkelijk is, vond een grote bijeenkomst van christenen plaats.
Ze kwamen heel zeker om mij te beluisteren, maar vooral ook om me hun vele vragen te stellen. - Eén vraag kon natuurlijk niet ontbreken, gezien we bijeenkwamen op de 11e oktober, de 40e verjaardag van de opening van het Tweede Vaticaans Concilie. "Wat blijft er vandaag nog over van het concilie? Voor deze verjaardag heeft Rome er niets beter op gevonden dan de stichter van Opus Dei heilig te verklaren."
- Veel van de aanwezigen hebben afstand genomen van het instituut. De officiële kerk heeft hen ontgoocheld. Ze zijn echter niet verbitterd.
Sommigen van hen geloven niet meer dat de kerk in staat is zichzelf te hervormen, zij voeren strijd op andere plaatsen. Anderen blijven een band met de kerk behouden, blijven van haar houden. Maar niet zonder moeilijkheden. 
- Wat mij in mijn contact met hen treft, is hun vitaliteit. Het ontbreekt hen niet aan engagementen! Als christen zijn ze vrijgevochten, op de toekomst gericht. Hun voorliefde gaat naar de bronnen, om te leven vanuit Jezus en het evangelie. Hun geloof is iets van hen geworden, heeft niets te maken met vooraf klaargestoomde ideeën. Ze zijn bezorgd om authenticiteit. Ze zijn in staat zelfstandig beslissingen te nemen. Ik bewonder de kwaliteit van hun luistervaardigheid en van hun vragen.
- Ik had het dan ook niet moeilijk om te antwoorden op de vraag: "Wat blijft er nog over van het concilie?".
"Jullie zijn een rijpe vrucht van het concilie. De rijpheid, de vrijheid en de solidariteit waarvan jullie getuigen, zijn tekens die aantonen dat het levenssap van het concilie in jullie leven is doorgedrongen. - Toen ik pas priester was, ten tijde van het concilie, heb ik geen publiek ontmoet zoals jullie. Jullie realiseren nu de beloftes van het concilie. Geen enkele autoriteit vermag iets tegen de vrijheid en de rijpheid waarvan jullie en een groot deel van het Godsvolk aan de basis blijk geven."
