Speciale editie voor 1 januari 2005
	1995 - 2005: Tien jaar in dienst van de mensen «zonder»
	in het Frans: klik en luister aan Jacques Gaillot

		1995 - 2005: Tien jaar in dienst van de mensen «zonder»   Tien jaar geleden werd je naar Rome ontboden. Welke herinnering bewaar je aan het onderhoud op het Vaticaan?   Ik was er aanwezig op een proces zonder verdediging, met een sanctie zonder kans op beroep. In een half uur tijd was alles rond. De reis van Evreux naar Rome heen en terug met de nachttrein diende alleen om deze uitspraak te horen: «Morgen wordt u uw opdracht in Evreux ontnomen. Morgenmiddag.»  Ik had er me niet aan verwacht. Een schandaal. Ik voelde me onrechtvaardig behandeld. Die onrechtvaardige behandeling zal veel mensen raken. Door mij te ontslaan zullen ook veel anderen zich gestraft voelen. Dan heb ik tot mezelf gezegd: «Toekomst moet je zelf maken. Voor jou begint een tweede leven. Je hebt geen tijd te verliezen!»   Zodra je terug in Frankrijk was zijn duizenden op straat gekomen om je te steunen. Welke herinnering bewaar je aan die manifestaties, en aan de laatste mis waarin je als bisschop voorging in Evreux?   Ik herinner me op de eerste plaats dat het bisdom bezet was. Toen ik terugkwam van Rome was ik gehaast om terug in Evreux te zijn. Maar voor de eerste keer raakte ik niet binnen op het bisdom. Het was ingenomen. Er zat volk in alle ruimtes. Zodra ze via de media het nieuws vernamen, hadden de mensen de reflex gehad het bisdom in te nemen.  En dan is er vooral die laatste mis in de kathedraal geweest, voor mij een van dé grote momenten in Evreux. Het mooiste Pinksterfeest in mijn leven. 'Binnen' en 'buiten' liep door elkaar. Er bevonden zich ongelovigen binnen en gelovigen buiten. De grenzen vervaagden. Een gans volk was opgestaan en nam het woord.    In het jaar 2000 heeft Mgr. Billé, toen voorzitter van de Franse bisschoppenconferentie, eraan herinnerd dat je «een broer» was, «temidden de andere bisschoppen van Frankrijk». Welke broederlijke boodschap zou je in 2005 willen richten tot je broeders in het bisschopsambt?   Ik zal het niet wagen tot de bisschoppen een boodschap te richten. Ik deel hen graag mijn ervaring. Mijn blik is niet gefixeerd op het instituut, maar de Katholieke Kerk is mijn familie.     Als men vertrekt vanuit de wereld van de uitsluiting kan alles anders worden in de Kerk. De evoluties in de wereld bieden een kans om terug te keren naar het Evangelie, om andere manieren van leven te ontdekken, om de zin van het scheppen terug te vinden, om tot iets nieuws in staat te zijn. «Nieuwe wijn in nieuwe zakken!»   Sinds tien jaar is Partenia een stroming geworden in dienst van de mensen 'zonder'. Welk woord van Jezus leidt jou op die weg, elke dag, in deze zending als bisschop?   «Wat je aan de minsten van de mijnen gedaan hebt, dat heb je aan mij gedaan.» Dat woord woont in mij.     Als je solidair wordt met de uitgestotenen, die de samenleving blijft produceren, kan je niet anders dan je engageren op de weg van de rechtvaardigheid en de vrede. Op onrecht bouwt men geen toekomst. Zonder de armen is de Kerk nooit zichzelf.