|
|
- Drie vragen aan het adres
van Jacques Gaillot
- Noord-Korea ging onlangs over tot een nieuwe provocatie met de bewering een ondergrondse kernproef te hebben uitgevoerd. Hoe moet de internationale gemeenschap reageren volgens u?
- Tussen de verontwaardigde protesten van de internationale gemeenschap zijn er ook die van de Verenigde Staten en van Frankrijk. Zou de Koreaanse bom gevaarlijker zijn dan die van hen? De Verenigde Staten zijn de eersten die de atoombom gebruikt hebben.
- En wat Frankrijk betreft, dit land heeft zich niet geschaamd kernproeven uit te oefenen in de Stille Oceaan, in weerwil van de eilandbewoners en de internationale publieke opinie. We moeten niemand de les spellen.
De bom in de handen van de dictator van Pyongyang is even gevaarlijk als de bom die andere landen bezitten. Ik ben voor de totale afwijzing van kernwapens, in wiens handen die ook mogen zijn. De unanieme veroordeling van de Veiligheidsraad van de VN is een belangrijk signaal.- Zoals zo vaak is de burgerbevolking het eerste slachtoffer… oe raken we uit dit dilemma zonder voedsel te blijven geven aan een dictatoriaal regime?
De Noord-Koreaanse bevolking kent regelmatig hongersnood. Een derde van de kinderen is ondervoed. - Er is een leger van één miljoen soldaten op een bevolking van 23 miljoen inwoners! Het defensiebudget ligt buiten alle proporties. De kernproef ruïneert het land.
- De dictatuur neemt een vlucht vooruit.
Er mogen internationale sancties komen op diplomatiek, financieel en handelsvlak - in het bijzonder voor wapens of luxeproducten - maar geen embargo op het voedsel dat de bevolking nodig heeft.
- In Frankrijk heeft men eindelijk een woning gevonden voor de ex-krakers van Cachan. Bepaalde bemiddelaars, waaronder de voorzitter van SOS Racisme, hebben verklaard dat bepaalde extreemlinkse verenigingen de mensen-zonder-papieren hadden gebruikt om hun eigen bestaan te rechtvaardigen, en dat, waren zij er niet geweest, de situatie heel wat vlugger had kunnen geregeld worden. Wat denkt u van deze beschuldiging aan het adres van deze activisten, aan wier zijde u zich vaak hebt vertoond?
Het is vooral belangrijk om weten wat de vreemdelingen-zonder-papieren van Cachan zelf denken en zeggen. Ze zijn goed georganiseerd. De vrouwen hebben hun afgevaardigden en hun woordvoerster. 
- Hetzelfde geldt voor de mannen. De hongerstakers hebben hun woordvoerder. Zij houden bijeenkomsten waar men debatteert. Het zijn de mensen zonder papieren zélf die de beslissingen nemen, en niemand anders. Het tegenovergestelde denken is hen beledigen.
Trouwens, ze waren niet bang om de voorstellen van de bemiddelaars af te wijzen als die niet overeenkwamen met wat voorzien was. De woordvoerder van de hongerstakers hechtte er belang aan me te zien om mij raad te vragen: "Moeten we met de hongerstaking stoppen na 43 dagen en aanvaarden dat men ons hospitaliseert? Ik richt me tot u, omdat ik vertrouwen heb in u. U bent een man van God. U bent geen politicus".
(vragen: Robert Galzi)
