|
|
- Drie vragen aan het adres
van Jacques Gaillot
- De kopstoot van Zidane, letterlijk en figuurlijk… de hele wereld heeft het erover. Wat denkt u ervan?
Ik betreur die kopstoot. Het verbale geweld heeft Zidane beantwoord met fysiek geweld. Het gebeurt zo vaak in het dagelijkse leven, zowel tussen individuele personen als tussen volkeren. Men beantwoordt geweld met geweld. Ik had liever gehad dat Zidane naar de man toeging die zijn moeder en zijn zus beledigde. De ander ontmoeten i.p.v. hem bestrijden, is dat niet de inspanning die we moeten doen? - Net als in 1998 is het een veelkleurig team dat Frankrijk doet dromen en de Franse kleuren heeft hooggehouden. Denkt u dat dit gunstig kan zijn voor de verdraagzaamheid in het land, of komt er over enkele maanden weer een terugslag, zoals 8 jaar geleden?
Het Franse team heeft ons laten dromen, ons ervan overtuigd dat we nog toekomst hebben. De Fransen hebben deze veelkleurige equipe massaal gesteund. Zo hebben ze getoond dat ze in staat zijn het anderszijn van de anderen naar waarde te schatten. 
- Verdraagzaamheid vraagt openheid en eerbied voor de andere. Men wordt slechts zichzelf door de anderen te ontmoeten, zonder uitzondering.
De beleving van deze sterke periode zal ons zeker helpen geloven dat we voor onze toekomst niet buiten onze geïmmigreerde broeders kunnen. Ligt de toekomst van Frankrijk en van Europa niet in die mengeling van rassen?- Het wereldkampioenschap voetbal is waarschijnlijk het meest gevolgde evenement ter wereld. Voor de finale brengt het bijna de twee derden van de mensheid op de been! Dient dit tot iets volgens u? Is voetbal 'opium van het volk', of kan het leiden tot een politiek bewustzijn, nationaal en zelfs internationaal?
- Ik vind het een fantastische zaak dat de mensenfamilie zich één kan voelen rond een zelfde gebeuren. Dank zij de vooruitgang van de technologie. Ik was in Montreal voor de finale. Er heerste een ongehoorde ambiance!
De mondial - met alles wat erbij komt - is geen opium voor de volkeren. Hij brengt mensen bijeen, geeft ons de kans om te feesten en te dromen over de toekomst. Hij bezorgt de volkeren opnieuw een terechte fierheid. Maar vooral, wij leren er wereldburgers worden, met een planetair bewustzijn.
Een Afrikaanse aartsbisschop, op doortocht in Parijs, fluisterde ik in de oren: "Ik had liever Afrika zien winnen." Zonder aarzelen antwoordde hij: "Zolang wij geen financiële steun krijgen, kunnen wij niet winnen."
(vragen: Robert Galzi)
