|
|
- Drie vragen aan het adres
van Jacques Gaillot
- Frankrijk heeft zopas heel discreet de honderdste verjaardag gevierd van de wet van 1905, die de scheiding van Kerk en Staat invoerde. Een kwestie die nog altijd zeer gevoelig lijkt… Sommigen willen die wet wijzigen. Wat denkt u daarvan?
- Deze wet heeft de katholieke Kerk een dienst bewezen. We kunnen hem beter behouden! Wat zegt deze wet? "De Republiek verzekert de gewetensvrijheid. Zij garandeert vrijheid van eredienst. Zij erkent, bezoldigt noch subsidieert om het even welke eredienst."
Voegen we er aan toe dat de Staat en de gemeenten instaan voor het onderhoud van de kathedralen en de parochiekerken waarvan ze de eigenaar zijn. En dit al 100 jaar, een niet te onderschatten dienst! De toepassing van deze wet heeft getoond dat men met een zekere omzichtigheid handelt, in functie van de omstandigheden.
De katholieke Kerk heeft er lang over gedaan om deze 'laïcité' te aanvaarden. Het is het lange verhaal van een oud koppel met een moeilijke relatie. Vandaag is er binnen dit koppel wederzijds respect en waardering. 
- De nieuwe vragen komen vanuit de islam. Is de Franse islam verzoenbaar met deze scheiding van kerk en staat? Het volstaat niet deze vraag positief te beantwoorden. Het antwoord moet men kunnen verifiëren aan de feiten.
Er zal ongetwijfeld veel tijd nodig zijn om ertoe te komen dat de scheiding van het politieke en het religieuze, het statuut van de vrouw, het huwelijk verzoenbaar zijn met de waarden van de Republiek. Het is een uitdaging.- We komen aan het einde van dit jaar, een gelegenheid om een balans te maken van de twaalf voorbije maanden. Wat onthoudt u ervan?
- Ik onthoud drie gebeurtenissen die de ogen openen en ons oproepen tot engagement.
Vele vernietigende cyclonen hebben we gekend, met een zelden geziene hevigheid. Er zullen er nog volgen, een gevolg van de opwarming van het klimaat. Onze verantwoordelijkheid staat op het spel. De toekomst van onze planeet ligt in onze handen. We moeten dringend ons gedrag en onze levenswijze veranderen. De muur van de schaamte treft de Palestijnen heel hard. De prikkeldraad rond Ceuta en Melilla is oorzaak van verschrikkelijke menselijke drama's. 
- Alsof muren en afsluitingen ons lange tijd zouden kunnen beschermen tegen mensen! Dat leidt tot niets. Eens komt de dag dat men ze zal moeten afbreken. Laten we bruggen bouwen die verbinden in plaats van muren die scheiden.
De revolte in de Franse voorsteden. Het is een sterk signaal geworden aan het adres van een samenleving die dacht daaraan te kunnen voorbijgaan. De rust is teruggekeerd, maar dat is nog geen vrede. - Er heerst opnieuw orde, maar dat is nog geen gerechtigheid. De toekomst moeten we màken, maar niet zonder de jongeren.
- Wat zijn uw wensen voor de lezers van Partenia?
- Wensen van vrede.
- Een vredevol Kerstfeest.
Misschien hebben jullie gehoord van wat zich heeft afgespeeld in het vluchtelingenkamp van Jenin? Ahmed, een Palestijnse jongen van 12 jaar, speelde op straat met de geschenken die hij gekregen had op het einde van de ramadan. Per vergissing hebben Israëlische soldaten op hem geschoten. Hij overleed in het hospitaal. Zijn ouders hebben gekozen om de organen van hun zoon af te staan. "We willen een vredesboodschap richten tot de Israëlische samenleving… (…) De militairen hebben mijn zoon, die goed gezond was, gedood. We willen zijn organen afstaan aan wie ze nodig hebben." zegt de vader. En zijn moeder voegt eraan toe: "Of het een Palestijn is of een Israëli die ze ontvangt maakt voor ons niets uit." Twee joodse kinderen en een klein druzisch meisje hebben de longen, de lever en het hart van Ahmed ontvangen.- Zoiets is hoopgevend!
Een zalig Kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar.
(vragen: Robert Galzi)
