|
|
- Drie vragen aan het adres
van Jacques Gaillot
- De actualiteit van de maand leidt ons alweer tot een nieuwe natuurramp: 30.000 doden in Pakistan. Deze reeks rampen doet de man in de straat steeds luider zeggen dat "alles om zeep gaat", dat "de aarde ontregeld raakt". De mens lijkt opnieuw te gaan denken aan een "natuur die zich wreekt", zelfs aan "het oordeel", "het laatste oordeel"… Hoe beoordeelt u deze manier van denken? Ziet u daarin een terugkeer naar de Godsidee (een macht die ons te boven gaat)?
- Die manier van spreken lijkt me niet realistisch, opent ook geen toekomst, en zeker zie ik daarin geen terugkeer naar een Godsidee.
- Aardbevingen zijn er altijd geweest. Alleen zijn we vandaag onmiddellijk op de hoogte van al wat gebeurt. Daarin steekt een uitnodiging om des te meer onze verantwoordelijkheid op te nemen.
We weten dat Kasjmir een risicozone is. Vandaar de noodzaak om deze aardbevingen beter te detecteren, om gebouwen op te trekken (ik denk aan scholen) die tegen aardschokken bestand zijn en om een zo vlug mogelijke aanbreng van hulp te voorzien. Daarin steekt ook een dringende uitnodiging om de natuur te respecteren door de uitstoot te beperken van gassen die een serre-effect veroorzaken. - Deze natuurramp heeft opnieuw geleid tot een geweldige golf van internationale solidariteit, met inbegrip vanwege India t.a.v. zijn Pakistaanse broer en vijand. Mogen we daarin een sprankje hoop zien? Kan de diepe ellende volgens u bijdragen tot het ontstaan van het gevoel bij elkaar te horen als bewoners van dezelfde planeet, vanuit menselijke waarden zoals medelijden, liefdadigheid en vrijgevigheid?
Vijandige volkeren vinden inderdaad een weg om elkaar te helpen en met elkaar te praten. Ze begraven de strijdbijl en worden eventjes solidair. Maar die planetaire waarden van medelijden en liefdadigheid volstaan niet. Kwestie nummer een is de rechtvaardigheid. 
- De arme volkeren van deze wereld eisen rechtvaardigheid, d.w.z. eerbied voor hun rechten die nu zonder ophouden met de voeten worden getreden!
- Een ander beeld dat ons geraakt heeft deze maand is dat van Afrikaanse emigranten die geboeid teruggevoerd worden met bussen die hen droppen in de woestijn. Marokko verdedigt zich, zegt dat het het probleem van de immigratie naar Europa aanpakt met de middelen waarover het beschikt… Europa, zo ziet het er naar uit, reageert niet. Wie draagt hierin verantwoordelijkheid volgens u, en welke oplossingen ziet u?
Dat beeld is verschrikkelijk: men voert enkele honderden Afrikaanse migranten weg naar de woestijn en laat hen daar achter zonder voedsel of hulp. Een onmenselijke handelwijze die ons te schande maakt en die we natuurlijk moeten aanklagen. - Met vele organisaties samen vragen we de Europese Unie op te houden met het financieren van de repressie tegen de migranten en geen 40 miljoen euro te verlenen aan Marokko in ruil voor "een sterk en duidelijk engagement in de strijd tegen de clandestiene immigratie".
We vragen aan Spanje om af te zien van de plannen om die beschamende muren op te trekken rond de enclaves Ceuta en Mililla, en alle overlevenden te regulariseren. 
- We vragen aan Marokko de migranten het leven niet langer lastig te maken en op te houden hen te arresteren en te verjagen.
- We eisen de aanstelling van een onderzoekscommissie onder auspiciën van de VN, om na te gaan in welke mate de rechten van de migranten werden geschonden en om de verantwoordelijkheid vast te leggen van alle misdaden die werden begaan, van de deportaties naar de woestijn en het weigeren van hulp aan personen in gevaar.
(vragen: Robert Galzi)
