|
|
- Drie vragen aan het adres
van Jacques Gaillot
- Het drama van New Orleans heeft de wereld de VS van een kant laten zien die velen niet kenden: miserie, armoede, ontreddering. Waren die beelden voor u een verrassing?
Als ik op televisie die troosteloze beelden zag, had ik de indruk dat dit zich afspeelde in andere landen dan de VS. Ik ontdekte een ongewoon Amerika, het Amerika van de arme bevolkingsgroepen, van de zwarten. - Bij de aanslagen van 11 september waren allen gelijk voor de dood. Met Katrina hadden de blanken meer kans zich uit de slag te trekken dan de zwarten.
- De machtigste natie van de wereld heeft zich onbekwaam getoond om adequaat te reageren op dit drama. Ze is in staat aan de andere kant van de wereld de humanitaire hulp te coördineren, maar toonde zich machteloos in New Orleans. Dat de VS uiteindelijk internationale hulp hebben aanvaard is veelzeggend! Katrina heeft de 37 miljoen Amerikanen die in armoede leven een gezicht gegeven. Het is een sterke boodschap aan het adres van de verantwoordelijken van dat land.
- De VS hebben zopas de datum aangekondigd van hun terugkeer naar de maan. Is dat volgens u een manier om zich vast te klampen aan de glorieuze mythe van de Amerikaanse almacht? Worden die 104 miljard dollars die deze opdracht zal kosten volgens u goed besteed?
- Ik vind het maar een slecht moment voor deze prestigeaankondiging, een belediging tegenover de miserie, terwijl New Orleans nog onder water staat. Aan het Amerikaanse volk en de hele wereld tonen dat de VS nog altijd tot grootse dingen in staat zijn is een manier om onze aandacht af te wenden van het drama van de armen.
Om in de ruimte te gaan of om oorlog te voeren vindt men altijd geld. Maar er is geen geld om huizen, scholen en hospitalen te bouwen. En ook niet om iedereen aan een ziekteverzekering te helpen. 
- U hebt net een gerechtelijk onderzoek achter de rug waarin u werd beschuldigd van lichtzinnigheid omdat u (met voorkennis van zaken) een pedofiele priester benoemd hebt in een parochie van uw vroeger bisdom. Op het einde van het proces hebt u uw verontschuldigingen aangeboden en uw fout erkend. Welke lessen trekt u uit deze ervaring?
- Op de eerste plaats het belang van een proces. Op die manier kan het gerecht inzicht verwerven in moeilijke situaties, of dit toch proberen. Dat is belangrijk voor iedereen.
Vandaag is er een grote gevoeligheid voor alles wat met pedofilie te maken heeft. De maatschappij heeft ons geholpen om prioriteit te schenken aan de kinderen, de jongeren. Zij zijn het die we moeten beschermen, en niet op de eerste plaats de volwassen pedofielen. - 20 jaar geleden, of daaromtrent, was dat anders. Het was een andere tijd. Toen een verantwoordelijke uit Quebec zich akkoord verklaarde met het feit dat ik een van zijn priesters een plaats wilde geven, wist ik niet dat hij pedofiel was. Ik ben dit pas later te weten gekomen. Vandaag is de zwijgplicht opgeheven in de Kerk. Er komt een andere manier van doen in de plaats. Gelukkig.
(vragen: Robert Galzi)
