|
|
- Drie vragen aan het adres
van Jacques Gaillot
- Wat is uw opinie omtrent paus Benedictus XVI na een maand pontificaat? Kunt u een bilan opmaken?
- Ik ben geen aandachtige observator van wat de paus zegt en doet. Mijn blik is niet gefixeerd op het Vaticaan. Het feit dat er een nieuwe paus is heeft niets veranderd aan mijn leven of mijn engagementen op het terrein.
- Maar bij het lezen in de pers heb ik van deze eerste maand pontificaat drie dingen onthouden.
Vooreerst de benoeming van de nieuwe prefect van de geloofsleer, de Amerikaanse kardinaal William Levada, die bekend staat als zeer conservatief. 
- Was hij het niet zegde dat het zonde was te stemmen voor de democratische senator John Kerry? Verder was er de aankondiging van een versnelde procedure voor de zaligverklaring van Johannes-Paulus II en tenslotte, in een homilie, een stevige herinnering aan de morele waarden voor de bescherming van het leven. Niets verwonderlijks in dit alles, tenzij dat we ons mogen verwachten aan een behoudsgezinde richting voor dit pontificaat. De wind lijkt niet te waaien vanuit de kant van de vooruitgang en de hervorming.
- Hoe staat u tegenover de Europese grondwet? Hoe gaat u stemmen?
- Ik waardeer het dat we als burger ons standpunt mogen laten horen. Het gebeurt zelden dat men ons advies vraagt omtrent een belangrijke vraag voor de toekomst van ons land en van Europa.
Er wordt met betrekking tot deze Europese grondwet op alle niveaus een groot democratisch debat gevoerd. Een debat dat des te boeiender is omdat de score tussen ja en neen zeer klein is. - Tijdens een maaltijd, in een vreedzame en hoffelijke sfeer, stelde ik de vraag: "En het referendum? Hoe gaan jullie stemmen?" Onmiddellijk vroeg men mij: "En u, hoe gaat u stemmen?" Ik antwoordde dat ik 'neen' zou stemmen. Verstomming! De passies laaiden op!
- Bij het lezen van deze ultraliberale grondwet ben ik tot de overtuiging gekomen dat ons lot beslecht is als wij die goedkeuren. Een stap achteruit is dan niet meer mogelijk. Als de 'neen' het haalt, moet men de tekst opnieuw bekijken. Ik zie daarin een kans voor Europa, voor een sociaal Europa.
- Is Europa echter geen garantie voor de vrede? Een kans voor de toekomst? Kunt u de redenen voor uw 'neen' verduidelijken?
De grondwet stelt een ambitieuze defensiepolitiek voor. Een sterk Europa moet zich bewapenen met een budget dat daarop afgestemd is. Je mag erop rekenen, voor bewapening zal men altijd het nodige geld vinden. - Ik denk aan het oude adagium: "Als je vrede wil, bereid je dan voor op de oorlog". Als militant, sinds lang, voor vrede en ontwapening, ben ik het daar niet mee eens. Het is onze inzet voor rechtvaardigheid die vrede tot stand zal brengen, niet de macht van onze wapens.
Wat de immigratiepolitiek betreft, die is repressief: versterking van de grenscontroles, beheersing van de vluchtelingenstromen… In Frankrijk zijn we daar al lang mee vertrouwd. Die repressieve maatregelen hebben niets opgelost, maar zijn voor de immigranten oorzaak geweest van veel lijden. 
(vragen: Robert Galzi)
