Brief van Jacques Gaillot: 1 Oktober 1999 |
Een profeet voor deze tijd | |||
Archiv | Nieuw boek: Virtuele Kerk | ||
|
Een profeet voor deze tijd
"Christenen zijn mij komen opzoeken. Zij gruwelden nog bij wat er gebeurd was. 'In onze kerk hebben zij' - zo vertelden ze mij - 'de deur van het tabernakel verbrijzeld. Zij hebben de hosties op de grond gesmeten en de cibories gestolen.' Ze kwamen vragen of ik, om te reageren op zo'n godslasterlijk gebeuren, in hun kerk een mis wou komen opdragen, bij wijze van eerherstel. Ik beluisterde hun verhaal en beloofde hun: 'OK, ik zal die mis komen opdragen.' Maar ik heb er onmiddellijk aan toegevoegd: 'Als jullie mensen ontmoeten die gebukt gaan onder de miserie, die slachtoffer zijn van onrecht, vergeet dan niet dat Christus ook dààr aanwezig is. In die arme mensen wordt hij misprezen en vernederd. Als je op zo'n onrechtvaardige toestanden botst, kom me dan ook maar vragen voor een mis tot eerherstel." Dom Helder had gekozen voor de armen. Zijn strijd tegen het onrecht bracht licht in de ogen van het volk. Hij schrok er niet voor terug de uitbuiting aan te klagen en erkende hun recht tot wettelijke zelfverdediging. Als overtuigd voorstander van de geweldloosheid, werkte hij aan bewustmaking binnen de basisgemeenschappen opdat ze hun eigen lot in handen zouden nemen. De vriend van de armen bracht beroering: "Als ik de armen help" zei hij, "dan noemen ze mij een heilige. Als ik de armen aanzet om hun verantwoordelijkheid op te nemen en hen tot daden aanzet, dan noemen ze mij een rode bisschop!" Deze bisschop van de krottenwijken heeft heel wat moeilijkheden en bedreigingen gekend vanwege de dictatuur. Ook de Kerk heeft hem doen lijden. Zijn opvolger in Recife voerde een beleid dat haaks op het zijne stond. Alles wat onder impuls van dom Helder tot stand was gekomen werd door zijn opvolger opgedoekt, inclusief het seminarie waar hij zo fier op was. De man die over de hele wereld op zijn vele reizen en spreekbeurten een profetisch woord had laten klinken, werd het zwijgen opgelegd. Maar men kan de echo van een luide stem niet tot zwijgen brengen. Zijn dood is als zaad. De armen van deze tijd blijven het evangelie uitdragen. | |
Top |
|
In januari 1995 werd Jacques Gaillot brutaal afgezet als bisschop van Evreux. Hij werd benoemd tot hoofd van een fictief bisdom- het klinkt een beetje surrealistisch -, het bisdom Partenia in Algerije, dat al sinds eeuwen niet meer bestaat. Zo werd hij een soort virtuele bisschop, met potentiële parochianen overal op deze planeet Een jaar nadien nam hij de kerkelijke autoriteiten letterlijk op hun woord. Hij opende een website op Internet om in contact te treden met gesprekspartners uit de hele wereld. Het initiatief oogstte onmiddellijk succes. Duizenden internetters uit heel Frankrijk, uit Canada, Australië en tientallen andere landen - priesters en leken, christenen en niet-christenen, sympathisanten en tegenstanders - gingen sindsdien over de meest uiteenlopende onderwerpen een gesprek aan. Dit boek laat zien waar Partenia 2000 voor staat: een bijzonder geschikte plaats om met elkaar van gedachten te wisselen, het prototype van een Kerk voor morgen, waar de geografische indeling in bisdommen - een erfenis uit de middeleeuwen - niet veel zin meer zal hebben. In dit boek laat Jacques Gaillot ons kennismaken met teksten die hij ontving; ze werden voor ons geselecteerd door Philippe Huet en Elizabeth Coquart. Ze hebben het over uitsluiting, over racisme, over de doodstraf en zoveel andere hete hangijzers. Ze doen dromen van een Kerk die méé is met haar tijd, ze brengen het gevecht en de hoop van een hele generatie in beeld. Bisschop Gaillot staat open voor al deze getuigenissen. Met het geloof dat hem eigen is luidt hij op die manier een nieuw en nog onuitgegeven genre van 'pastoraal' in. | |||
Top |