De oorlog in de Balkan
De televisiebeelden met hele colonnes angstige, hongerige vluchtelingen zijn ondraaglijk. De hel is vlakbij. Een humanitaire ramp die we nauwelijks nog voor mogelijk hielden. Wat zich voor onze ogen afspeelt is echter geen kwade droom, maar werkelijkheid! Moet deze eeuw op zo'n droevige manier eindigen? Toch is er een stukje blauwe hemel midden de donkere wolken: de opflakkering van de internationale solidariteit met de Kosovaren, de inzet van humanitaire organisaties, de nog aarzelende openstelling van de grenzen voor de vluchtelingen
- Bij het begin van het conflict heb ik, samen met vele anderen, een
oproep ondertekend die op 30 maart publiek werd gemaakt: de eis tot stopzetting
van de bombardementen en voor het zelfbeschikkingsrecht van Kosova:
- "Wij aanvaarden geen valse dilemma's. We weigeren te kiezen tussen steun aan het optreden van de NAVO of steun aan de reactionaire politiek van de Servische machthebbers in Kosova. Door de aanvallen van de NAVO werden de troepen van het Hoog Comité van de Vluchtelingen gedwongen zich uit Kosova terug te trekken. Op die manier heeft de NAVO het offensief van de Servische paramilitaire troepen niet verhinderd, maar vergemakkelijkt. Ze hebben de eerste ultranationalistische Serviërs aangemoedigd om weerwraak te nemen op de bevolking van Kosova() De Serviërs hadden niet te kiezen: onderhandelingen konden alleen gebeuren op basis van het vredesplan dat de regeringen van de Verenigde Staten en de Europese unie hadden opgesteld.
- Anders zou Servië gebombardeerd worden. Geen enkel belangrijk binnenlands politiek conflict kan een duurzame oplossing vinden, als die door een vreemde mogendheid wordt opgelegd. Het is niet waar dat alles in het werk werd gesteld om een oplossing en een aanvaardbaar kader voor onderhandelingen te vinden. De Kosovaarse onderhandelaars werden ertoe gedwongen een plan te ondertekenen dat ze oorspronkelijk hadden verworpen.
- Men heeft hen wijsgemaakt dat de NAVO zich engageerde om ter plaatse hun zaak te verdedigen De argumenten om de interventie van de NAVO te rechtvaardigen, aanvaarden wij niet. Het is niet waar dat de bombardementen van de NAVO de Kosovaarse bevolking en hun rechten beschermen. Het is niet waar dat de bombardementen op Servië de weg openen naar een democratisch regime in dat
- land .."
- "Wij aanvaarden geen valse dilemma's. We weigeren te kiezen tussen steun aan het optreden van de NAVO of steun aan de reactionaire politiek van de Servische machthebbers in Kosova. Door de aanvallen van de NAVO werden de troepen van het Hoog Comité van de Vluchtelingen gedwongen zich uit Kosova terug te trekken. Op die manier heeft de NAVO het offensief van de Servische paramilitaire troepen niet verhinderd, maar vergemakkelijkt. Ze hebben de eerste ultranationalistische Serviërs aangemoedigd om weerwraak te nemen op de bevolking van Kosova() De Serviërs hadden niet te kiezen: onderhandelingen konden alleen gebeuren op basis van het vredesplan dat de regeringen van de Verenigde Staten en de Europese unie hadden opgesteld.
En het blijft duren. De oorlog wordt alsmaar heviger. De bombardementen hebben niets opgelost. Elke bom op Belgrado verstevigt het regime van Milosevic, maakt dat de Servische bevolking meer en meer als één blok achter hem staat. Zoals altijd kiest de Orthodoxe kerk de kant van het Servische volk. Met wapens alleen lost men niets op. Het inzetten van vliegtuigen brengt geen einde aan de wreedheden. Een oorlog maakt de noden en de problemen van de bevolking alleen maar erger. Voor hen is de oorlog het begin van nieuwe vormen van onrecht.
En dat alles kost geld, véél geld. Maar om oorlog te kunnen voeren vindt men altijd geld. Het is een kaakslag voor de miserie in de wereld. Er is ongetwijfeld meer moed nodig om vrede te sluiten dan om oorlog te voeren.
