Brief van Jacques Gaillot : Juni 2004
   
Palestina: de opstand van een volk
   
 

Partenia

De brief

Notities

Bijbel

Terugblik

Archiv

LInk

email

 

Palestina: de opstand van een volk
 
un peuple occupé Men kan nooit genoeg beklemtonen dat de oorzaak van het terrorisme en de aanslagen in het onrecht ligt. Als een volk bezet wordt en dagelijks met onrecht te maken heeft, komt het in opstand. Als het verpletterd wordt, koestert het haat en zoekt het zich te wreken. Als het vernederd wordt laat het zien dat het in staat is weerstand te bieden. 
 
De bouw van de muur, de vernederende checkpoints, het vernielen van olijfgaarden, het vernietigen van huizen, de doelgerichte aanvallen, de duizenden Palestijnse gevangenen, waaronder jongeren van onder de 18… dat alles ontketent het geweld en kan in onze landen niet anders dan voedsel geven aan het antisemitisme. 

humiliation

 
Jongeren bieden zich als vrijwilliger aan om zich te laten opblazen. Vergeldingsmaatregelen zijn het antwoord op de aanslagen. Het is de spiraal van het geweld met zijn gruwelijke nasleep. Een brand die men niet meer kan blussen.
 
situation d'injustice Israëliërs worden zich meer en meer bewust van de onrechtvaardige positie waarin het Palestijnse volk wordt geplaatst. 
 
Ze begrijpen dat vrede rechtvaardigheid veronderstelt en zijn voorstanders van een vreedzame oplossing, gebaseerd op het recht. Er zijn jongeren die niet wachten en weigeren mee te doen aan die vuile oorlog in de bezette gebieden.
 
Bij elke aanslag kan men in alle toonaarden de afkeuring horen waarmee men deze gruwelijkheden aan de kaak stelt. Maar het volstaat niet een veroordeling uit te spreken. Zolang het onrecht blijft duren gaat men niet naar de oorzaken van het geweld. De ervaring zou het ons nochtans moeten leren: het is niet door terug te grijpen naar geweld dat men het onrecht uit de wereld helpt. Als de macht niet in dienst staat van het recht opent hij de vredespoorten niet.
 
la paix au Moyen-Orient? Sinds vele jaren is de internationale gemeenschap niet in staat of bereid het probleem van het Midden-Oosten op te lossen. Moet men in dergelijke omstandigheden verbaasd zijn als men ook elders het probleem van de vrede niet kan oplossen? Als er geen vrede komt in het Midden-Oosten, hoe kan men dan verwachten dat vrede tot stand te brengen in de rest van de wereld?