|
|
- God is niet zoals wij
zijn
-
|
Tijdens de oorlog in Irak, heeft u ook gemerkt hoe God werd
aangeroepen, opgeroepen, ingelijfd? Hij werd plots onmisbaar.
Hoe zou men het zonder hem kunnen stellen, als hij de God van
de legers is, de God van de oorlog? Iedereen heeft er belang
bij dat hij aan zijn kant staat, uiteraard voor de goede zaak. |
-
- Op het moment dat de bommen op Bagdad begonnen neer te
vallen, verklaarde Georges Bush: "Moge God ons land zegenen,
en allen die het verdedigen" Tezelfdertijd richtte Saddam
Hussein zich tot zijn volk: "Door de wil van God zullen
deze dagen uw aandeel in de roem en de overwinning voegen bij
uw onheuglijk verleden
"
-
- Een christen vertrouwde me toe: "Als ik toevallig
eens naar de mis ga, dan kan ik het niet meer verdragen als ik
hoor zeggen "de almachtige God". Als God
almachtig is, dat hij dan optreedt, dat hij dan iets doet!"
-
|
Ik schrijf deze regels op een Goede Vrijdag. Op het kruis
moeten we definitief afzien van een God die op ons gelijkt en
die men in onze dienst wil plaatsen. Op het kruis is de God van
de godsdiensten gestorven om plaats te maken voor de God van
het evangelie. |
-
- In de kwetsbaarheid van het vlees openbaart Jezus een
ongewapende, ontheiligde God. Een God die niet meer ver en ontoegankelijk
is, maar elke man en vrouw nabij in het alledaagse van hun bestaan.
Een God die zich geeft zonder afstand en zonder maat. Een God
die naar de uitgeslotenen gaat zonder voorwaarden te stellen.
Een God die niet de eigendom is van een of ander volk, maar die
aan de hele mensheid toebehoort.
-
- Op het kruis scheurt Jezus het doek van de godsdiensten
om een gelaat van God te laten verschijnen dat niet langer dat
is van een God naar ons beeld. Hij bevindt zich buiten de godsdienst,
in het profane leven.
-
|
Men signaleert regelmatig dat de kerken leeglopen en dat de
kerkpraktijk daalt. De achteruitgang van de godsdienst in de
samenleving zou een van de oorzaken kunnen zijn. In de moderniteit
willen het verstand en de vrijheid zich duidelijk emanciperen.
|
-
- De moderne mens ontrekt zich beetje bij beetje aan de
banden van de godsdienst. Hij neemt zijn verantwoordelijkheid
op, neemt zelf zijn lot in handen en wil zelf zijn keuzes bepalen.
Hij is meerderjarig geworden en wil niets meer te maken hebben
met een God die een slaafse en kinderlijke houding vraagt. Zouden
we daar niet blij om zijn? Het zijn vormen van bijgeloof die
men achterlaat, maar niet noodzakelijk het geloof in Christus.
-
- De God van de godsdiensten is dood, niet die van het evangelie.
|