|
|
|
De forrkramers in Frankrijk |
-
- Ik heb de alarmkreet van de katholieke aalmoezeniers bij
de foorkramers gehoord. Ze leven van heel nabij mee wat deze
gezinnen dagelijks meemaken. Moedig verzetten ze zich tegen de
repressieve wetten tegen de zigeuners die in de maak zijn.
-
|
Na alles wat ze hebben geleden tijdens de oorlog van 1940-1945
worden de foorkramers nu opnieuw op een onrechtvaardige manier
gediscrimineerd. |
-
- Ze leven met angst omdat ze zich bedreigd voelen in hun
bestaan. Waar ze ook gaan, overal zijn ze teveel en ongewenst.
Men wil hen verplichten zich te integreren. Maar het is precies
hun mooie roeping om zich nergens te vestigen! Zij komen en gaan,
en vestigen zich nergens. Zich ergens voorgoed vestigen zou hun
dood zijn.
-
- In plaats van de verantwoordelijken aan te pakken, die
geweigerd hebben 'onthaalplaatsen' te creëren, zoals de
wet het voorziet, straft men hen die daardoor wel verplicht zijn
op een privé-terrein te stationeren.
-
- In deze moeilijke context voelt de katholieke gemeenschap
onder de foorkramers - en die is al niet bijster groot - het
zwijgen van de bisschoppen als een extra vernedering aan. Een
stilzwijgen dat nog minder goed te praten is daar het om mensen
gaat die ondersteuning en erkenning meer dan nodig hebben.
-
|
Laat ons niet denken dat de repressie die vandaag de zigeuners
treft, ons niet aangaat! Let op als de wet de zwakste burgers
uit een samenleving criminaliseert. Morgen zouden wij wel eens
aan de beurt kunnen zijn! |
|