|
|
- Opsluiting
Mogen wij dromen van een maatschappij zonder gevangenissen? Of, wat redelijker, een wereld met minder gevangenissen? In Frankrijk zijn we niet in die richting op weg. Omdat de gevangenissen verzadigd zijn is de nieuwe regering van plan er nieuwe bij te bouwen met 11.000 plaatsen. Hetzelfde probleem stelde zich 15 jaar geleden ook al. - Om in die tijd een antwoord te bieden aan de overbevolking in de gevangenissen werden nieuwe gevangenissen gebouwd geworden met 17.000 bijkomende plaatsen. Om te zeggen dat daarmee niets opgelost zal zijn in de toekomst.
- Gevangenissen bouwen betekent daarom nog niet méér veiligheid. De maatschappij gelooft dat ze zich daarmee beveiligt, maar opsluiting verhoogt het percentage van mensen die hervallen. De gevangenis maakt het individu kapot en zeldzaam zijn zij die erin slagen zich opnieuw in de maatschappij te integreren als ze vrij komen.
- De gevangenis is een spiegel van de maatschappij. Zij toont dat onze maatschappij gebouwd is op competitie en ongelijkheid, waarin de uitbuiting van de enen dient tot profijt van de anderen. Een maatschappij die verliezers produceert brengt noodzakelijkerwijze geweld en onveiligheid met zich mee.
- Maar dat is niet alles. Onze maatschappij produceert delinquenten die steeds jonger zijn en steeds gewelddadiger. Om deze situatie het hoofd te bieden doet de regering een beroep op repressieve maatregelen.
Ze voorziet de oprichting van gesloten centra voor minderjarigen. 
- Een dertigtal jaar geleden, in 1979, heeft men de troosteloze detentiecentra voor minderjarigen gesloten omdat men vaststelde hoeveel schade men de jeugd daarmee berokkende. Maar vandaag is men bereid jongeren op te offeren op het altaar van de veiligheid. Omdat de onveiligheid de bijzonderste zorg is van de Fransen verkiest men dwang boven opvoeding.
- We hebben tijd nodig gehad om ons te ontdoen van de lijfstraffen en de doodstraf. We zullen ongetwijfeld nog veel tijd nodig hebben om ons te ontdoen van alle vormen van opsluiting, die de mensen beletten hun leven opnieuw in handen te nemen. Het is een maatschappelijke keuze.
