|
|
- De vernietiging van Palestijnse
huizen
- Het gebeurt helaas niet voor de eerste keer! Het is een oude praktijk. Gezinnen uit hun huizen verjagen en hen geen nieuwe woning aanbieden - het is ergerlijk. Maar hun huizen vernietigen, dat is nog erger, om beschaamd over te zijn. Een land dat er zulke praktijken op nahoudt moet zich schamen.
Huizen vernietigen is gezinnen kapotmaken. Want die gezinnen hebben die huizen met hun eigen handen gebouwd. Ze hebben zich in de schulden gestoken om ze te bouwen. Hun huizen zijn hun trots en hun hoop eindelijk in vrede te kunnen leven. 
- Wie huizen vernietigt, vernietigt de hoop. Maar niet de woede, het verzet of het geweld.
- Als een land huizen vernietigt, dan vernietigt het ook zichzelf, want het laat zijn macht steunen op onrecht.
Als een land huizen vernietigt, dan maakt het wel heel duidelijk dat het geen vrede wil. Het gedraagt zich op een manier die de rechten van de anderen ontkent. Het maakt duidelijk voor wie het nog niet begrepen zou hebben, dat het Palestijnse volk in bezette gebied woont: ze ondergaan een bezetting. - De Palestijnen kennen deze situatie al sinds 1948! In bezette gebied is de bezetter de baas. Hij beslist wat hij wil. Hij maakt het de Palestijnen moeilijk om zich vrij te verplaatsen, maakt dat ze niet kunnen werken, drijft de spot met hun rechten. Maar het toppunt is het vernietigen van hun huizen. Zoals de Latijnse patriarch van Jeruzalem duidelijk heeft verklaard aan de Israëlische autoriteiten: "Als u zonodig iets wilt vernietigen, vernietig dan de kerken, maar niet de huizen".
- We zijn met een Franse delegatie uitgenodigd geweest in een kamp in de buurt van Jeruzalem. Twaalf gezinnen werden verwittigd dat hun huizen vernietigd zouden worden. Tot het vallen van de nacht bleven deze families uiting geven aan hun wanhoop: "Als ze ons huis vernietigen, verliezen we alles".
- Het geweld tot bedaren brengen lost niets op. Men moet naar de bron gaan van dit geweld. De Palestijnen kennen een bezetting. Ze worden de hele dag vernederd. Ze zijn tweederangsburgers. Hun rechten worden genegeerd.
- Bij vorige bezoeken aan Palestina deelde ik in hun hoop. Vandaag deel ik in hun onmacht.
