|
|
De kinderen van Gaza
De kinderen en de vrede delen hetzelfde lot. In oorlogstijd worden ze allebei vaak vergeten. Toch verdient de stem van de kinderen beluisterd te worden, ook zij helpen om vrede tot stand te brengen. Georges Vimard, die in Gaza woont, laat hun wanhoopskreet horen. Waarvoor we hem nog eens van harte danken. (JG)
Op een dag, toen we naar school gingen, werd niets over de oorlog gezegd, geen woord. Maar de volgende dag was er de oorlog tegen de Palestijnen. Het was alsof de wereld rechtop ging staan en begon te lopen. Plots begonnen de schietpartijen en de raketten, zoals een regenbui op een zomerdag. (Sami, 9 jaar)
Het is oorlog en de landen helpen ons alleen met woorden. Ik wil ieder kind in de wereld een brief sturen om te bewijzen dat wij hopen op beterschap. (Boutros, 11 jaar)
Ik ben een kind maar toch weet ik wat er in de wereld gebeurt. Het leger doodt ons hier allemaal zonder onderscheid, mannen, vrouwen en kinderen. (Tawfiq, 8 jaar)
Als jullie denken dat ik jullie ga zeggen dat ik bang ben voor de dood, dan vergissen jullie zich, want ik heb het volste vertrouwen in God, die ons nooit in de steek laat. Ik ben zeker dat veel mensen hierover denken zoals ik. Daardoor zijn ze in staat om moedige dingen te doen. De Israëliërs mogen ons bombarderen zoveel ze willen, ze kunnen ons doden, maar één ding zullen ze ons niet kunnen ontnemen: ons geloof. (Issa, 10 jaar)
Elk mens verlangt naar vrede, en in het bijzonder de Palestijnen, die wensen en dromen van vrede onder elkaar en met Israël. (Laila, 15 jaar)
Ik wil mooie muziek horen, niet het lawaai van bommen en raketten. Ik wil kijken naar mooie landschappen, niet naar begrafenissen van martelaren en het lijden van gekwetste mensen. Ik wil met mijn vrienden kunnen spelen in de tuin. (Rama, 14 jaar)
De christenen zijn verwonderd dat de christelijke landen zoals Engeland of de Verenigde Staten hen niet steunen. De moslims zijn verbaasd over de magere resultaten van de Arabische top. Wie neemt het voor ons op? (Ala, 12 jaar)
Het enige wapen dat we nog hebben om vrede te brengen is de hoop en ons gebed waarin we met een verscheurd hart God vragen ons te helpen om een waardig leven te leiden. (Rami, 16 jaar)
Dat Saddam Hoessein zijn bommen stuurt en Israël vernietigt! (Karim, 8 jaar)
De vrede die we zoeken moet eerst uit ons hart komen. Wij jongeren kunnen het verschil maken en het huidige conflict ombuigen tot een historische verzoening door rekening te houden met de noden van iedereen. (Haneen, 16 jaar)
Mijn vader moet voor zijn werk naar Jeruzalem gaan, maar de Joden laten hem niet door. Ze willen dat we geen werk en geen voedsel hebben. Ze willen onze dood. (Mahmoud, 12 jaar)
De Israëlische politiek is erop gericht om ons volk bang te maken en onze vaste wil te breken. Maar dat versterkt juist onze vastberadenheid om de vrede na te streven. (Saher, 15 jaar)
Palestina is een zeer belangrijk land omdat het midden in de Arabische wereld ligt. In dit land werd Jezus geboren en hier liggen ook El Asra en El Miraj, plaatsen die met de profeet Mohammed te maken hebben. (Esreen, 14 jaar)
We zijn niet bang voor Israël, want we zijn in ons recht. Het is ons land, het land van ons vader en van ons grootvader. Wij zullen er terugkeren. (John, 9 jaar)
De Intifada is voor alle Palestijnen een heilig woord. Dat betekent heel wat voor het hart van een Palestijn. Mogen we jullie herinneren aan al het lijden waaraan we het hoofd bieden en al het bloed dat wij vergieten om naar ons eigen gebied te kunnen terugkeren? Even was er een straaltje hoop, dat we door onderhandelingen Jeruzalem zouden terugkrijgen. Maar het werd niets. We zullen er alles voor doen om Jeruzalem terug te krijgen. (Kareem, 16 jaar)
Waarom werd al onze hoop om een betere toekomst de kop ingeslagen? Waarom moest de opkomende zon voor een nieuwe lente verdwijnen onder de wintersneeuw? Waarom moeten onschuldige kinderen sterven? Ik verwacht een antwoord op al die vragen. Ik aanvaard niet dat de hele wereld zwijgt bij zulke misdaden. (Mera, 17 jaar)
We zullen uiteindelijk voor ogen moeten blijven houden dat we ook in de strijd het woord 'menselijkheid' niet mogen vergeten. Zelfs als onze vijand het vergeten heeft, en al het mogelijke doet om te maken dat de hele wereld het zou vergeten. We vragen om internationale bescherming om de kinderen en het volk te redden. (Elias, 15 jaar)
Ik ben een Palestijnse. We zijn een volk dat in een klein gebied woont. We willen in vrede leven, zonder avondklok en zonder blokkades. We willen genoeg uren kunnen slapen, met mooie dromen in plaats van nachtmerries. We willen hier kunnen spelen en naar school gaan om te leren. (Nour, 12 jaar)
Op deze Kerstdag 2000 bevindt Betlehem zich in het hart van de oorlog. Aan de Palestijnse hemel jagen bommen de engelen en de kinderen de angst op het lijf. In het bezet gebied ligt de grond door duizenden bommen vers opengereten. Het leger en de kolonisten passen hun politiek toe van de verbrande aarde.
Op de muren van de stad roepen graffiti op tot wraak. Ik lees: "Lann nerka! We buigen niet". Als Kerstdag, de dag waarop de glorie van God zich manifesteert, ook het feest is van de mens die lééft, dan zal de mens niet buigen omdat er ooit een dag geweest is waarop God zich nederig heeft neergebogen over de kleine mens en zijn waardigheid heeft meegedeeld aan wat geen waardigheid meer had. De glorie van God is onzichtbaar voor het dodelijk licht van de wapens, ze is onhoorbaar voor hen die de aarde en de ziel van een volk kapotmaken.
Vanwaar toch halen mannen, vrouwen en kinderen de kracht om weer op te staan wanneer ze tot op de bodem van de vernedering zijn gegaan? Vanwaar dat gevoel voor menselijkheid? Het komt van een Kind dat in de nacht werd geboren, onder militaire bezetting, 2000 jaar geleden, in Betlehem. Een boodschap voor allen en voor iedereen afzonderlijk: God heeft de mensen lief.
Geef bij u op kerstavond een plaats aan de stem van die kinderen, afkomstig uit Betlehem, Beit Jala, Beit Sahour, Gaza, Jeruzalem en Ramallah. Beluister tussen hun woede en hun angst ook hun vertrouwen op een nieuwe wereld.
- Dan zal de hemel niet langer een bedreiging zijn, dan zal
de engel van God de vleugel van zijn tederheid over de mensen
kunnen uitspreiden, dan zal er weer leven komen in de jonge scheuten
van de olijfboom.
- Georges Vimard
