Brief van Jacques Gaillot: 1 Oktober 2000

  De martelaren van de ellende
  Archiv 

 

Geschiedenis van het Bisdom Partenia, Biografie van Bisschop Jacques Gaillot 

Partenia

De brief

Notities

Catechismus

Terugblik

Archiv

LInk

email

 

De martelaren van de ellende

Ik ontmoet op straat Abdeslam, een jonge Marokkaan die in een Parijse voorstad woont. Hij biedt mij een koffietje aan. We zijn blij elkaar terug te zien. Het leven lacht hem tegen: hij heeft zijn papieren, is gehuwd met een Française en verwacht met vreugde een kind.

Hij is net terug van Marokko waar hij zijn familie heeft bezocht. Ik voel dat hij zich heel erg zorgen maakt om de jongeren die hij in zijn land heeft ontmoet. "Meer dan ooit," zegt hij, "voelen de jongeren zich aangetrokken door Europa. Ze zijn tot alles bereid om er te geraken. Tegenwoordig doen ze geen beroep meer op een gids die grote bedragen vraagt. Ze spreken met elkaar af, steken zelf een sloep in elkaar, zoeken een kompas en zetten 's nachts koers naar Spanje. In één van die sloepen hadden ze met zijn vijftienen plaatsgenomen. Nadien heeft men van hen niets meer gehoord. Zoals zovele anderen zijn zij in zee verdwenen…"

Wat een moed hebben die jongeren, om dat gevaar te trotseren en hun leven op het spel te zetten als ze vertrekken!

"Moed. Maar het is ook een nederlaag. Wanneer een land zijn kinderen niet kan houden, dan is dat een nederlaag. Het is niet normaal dat jongeren omwille van de ellende hun land moeten verlaten. Elke nacht verdwijnen er tijdens de overtocht. Ik noem hen de martelaren van de ellende."

Ik hoor vaak verwijten aan het adres van de mensen zonder papieren. Regelmatig zegt men mij: "Waarom willen ze toch naar Frankrijk komen? Ze weten toch dat ze het zeer hard zullen hebben? Ze kunnen beter ongelukkig zijn in eigen land dan bij ons."

"Wie dat zegt heeft, volgens die logica, in zekere zin gelijk. Zelf zeg ik aan de Marokkaanse jongeren dat het voor hen in Frankrijk zeer hard zal zijn. Maar er speelt nog iets anders. Voor deze jongeren biedt Marokko geen hoop. Er is geen hoop meer. De toekomst is uitzichtloos. Ze weten dat ze in Europa wel iets zullen vinden als ze strijden en zoeken. Het verschil is dus de hoop."

Op 13 en 14 oktober zullen de ministers van Binnenlandse Zaken van de 15 landen van de Europese gemeenschap samenkomen in Biarritz, officieel met de bedoeling er een Europees Charter voor de Mensenrechten voor te bereiden. In feite zal het nog een stap zijn in de uitbouw van Europa als een versterkte burcht.