|
|
Beste vrienden,
Gaarne wil ik u van ganser harte bedanken voor uw aanwezigheid, uw inzet of uw gebed in de loop van deze laatste vijf jaren. Dank zij u was ik nooit alleen en raakte het bisdom Partenia niet in de vergeethoek. Een nieuwe hoopvolle periode breekt aan. Het is goed nieuws, dat velen gelukkig maakt. Velen lieten blijken dat het hen echt geraakt heeft. Een religieuze schrijft: "Het is de mooiste dag van mijn leven!"
Ik laat u kennismaken met de tekst van de twee brieven die werden geschreven. Ik nodig u uit om vreugde te beleven aan deze tijd van een nieuw begin. We voorvoelen dat nog veel dingen mogelijk zijn.
Broederlijk,
Jacques Gaillot, bisschop van Partenia
De conferentie van de bisschoppen van frankrijk De voorzitter
106, Rue du Bac - 75341 PARIS cedex 07
aan mgr. Jacques Gaillot
3-5, Rue d' Aligre,
75012 Paris
Lyon, 5 mei 2000
Beste Jacques,
We zullen mekaar weerzien in Lyon op 13 mei. Ik ben blij dat je onze uitnodiging hebt kunnen aanvaarden en dat je bij ons zal zijn op het ogenblik dat we samen met onze (andere) broeders in het christendom het Woord van God zullen beluisteren.
Ik dacht bij mezelf dat deze nabije ontmoeting een gelegenheid kon zijn om uitdrukkelijk blijk te geven van de verbondenheid die we al zo lang beleven. Wat iets meer dan vijf jaar geleden gebeurd is, blijft een wonde, voor jou op de eerste plaats, maar ook voor de bisschoppen van Frankrijk, ook al beoordelen niet allen op dezelfde wijze het verleden.
In afspraak met de Permanente Raad en in het licht van de contacten die meerdere bisschoppen en ook ikzelf met jou hebben gehad, wil ik je in alle oprechtheid bevestigen dat wij met elkaar verbonden zijn in hetzelfde geloof en in de dienst van hetzelfde evangelie.
Wij trachten allen te dienen, en de armen te dienen. Jijzelf geeft dagelijks blijk van dit verlangen. Je doet het met een vrijheid die jouw inzet karakteriseert en op een wijze die van de onze verschilt. Maar het is belangrijk dat de katholieken, en misschien breder nog, de publieke opinie, weet dat de eenheid die ons als broers aan elkaar bindt, reëel is, ook al wordt die verbondenheid op een aparte manier beleefd. Ik zou uiteraard heel gelukkig zijn als ik van jou mocht vernemen dat wij het op dit punt met elkaar duidelijk eens zijn.
Telkens als de gelegenheid zich voordoet vieren we samen de eucharistie, aan dezelfde tafel. Je blijft wel degelijk onze broer in het bisschopsambt en dit niettegenstaande de vroeger genomen besluiten en de spanningen van een toestand die moeilijk blijft.
Zeer hartelijk,
Louis-Marie BILLE, aartsbisschop van Lyon
Parijs, 10 mei 2000
Beste Louis-Marie,
De blijk van verbondenheid vanwege de Permanente Raad en vanwege jou zelf, waarin je erkent wat ik bij de uitgeslotenen beleef, raakt me diep en zal velen vreugdevol stemmen: zowel diegenen die zonder ophouden gevraagd hebben om dit gebaar van solidariteit als zij die het niet meer hebben verwacht. Een van hen drukt zijn tevredenheid op deze manier uit: "Mogen de armen het recht krijgen om hun waardigheid terug te ontdekken door wat jij voor hen betekent. Moge jij erkenning krijgen omwille van hén."
De beslissing van Rome, januari 1995, heeft inderdaad een golf van onbegrip teweeggebracht en wonden geslagen, zowel bij christenen als bij niet-christenen. Ik denk ook aan de bisschoppen die hieronder hebben geleden. Maar dat heeft me de kans gegeven om "op een andere manier" bisschop te worden en vernieuwend verder te trekken, met de passie voor het evangelie, tot buiten de muren. Partenia, bisdom-zonder-grenzen, wordt een vrije ruimte voor de mensen "zonder".
Het verheugt me te zien dat de bisschoppen van Frankrijk open staan voor nieuwe wegen voor onze zending, en niet zoeken om me in de voorziene administratieve kaders een plaats te geven.
Ik zal graag blijk geven van mijn verbondenheid met de Kerk, in dienst van het evangelie. Het teken hiervan zal gegeven worden op 13 mei a.s. in Lyon, aan jouw zijde, en ook op verscheidene andere vieringen ter gelegenheid van het Jubeljaar.
Trouw aan de boodschap van Jezus, spreek ik opnieuw mijn gevoelens van broederlijke genegenheid uit.
Jacques GAILLOT