Brief van Jacques Gaillot: 1 April 2000 

De oproep van Johannes-Paulus II
Archiv
   

Partenia

De brief

Notities

Catechismus

Terugblik

LInk

email

 

De oproep van Johannes-Paulus II

Onlangs vond in de St.-Pietersbasiliek, ter gelegenheid van dit jubeljaar, een uitzonderlijke boeteliturgie plaats. Bij de aanvang ervan ging de paus bidden voor het beeld van de Piëta van Michel-Angelo. Een sprekend symbool. Zoals de Piëta het lichaam van de gekruisigde droeg, zo droeg Johannes-Paulus II de zonden van zijn kerk.

Kardinalen lazen zes grote beden om vergiffenis. Het ging over de kruistochten, de inquisitie, de Joden, de discriminatie van de vrouw, de armen… We zijn de katholieke kerk dankbaar om deze ongewone durf. Ze schrikt er niet voor terug de maskers van onverdraagzaamheid, onrechtvaardigheid en geweld, die ze in bepaalde perioden van haar geschiedenis heeft gedragen, van zich af te werpen. Ze toont zich heel nederig door de fouten die ze heeft begaan te erkennen. Men zou het op prijs stellen mochten ook andere godsdiensten dit doen!

Bij die zes mea culpa's verwachtte ik er een zevende. Ik droomde dat een kardinaal, volgeling van Franciscus van Assisië, het woord zou nemen: "De kerk vraagt God om vergiffenis omdat ze in de loop der eeuwen de mens ongehinderd zijn gang liet gaan waar hij zich heer en meester waande over de natuur. De mens heeft haar geplunderd, vernietigd, verkracht. We hebben ons tegenover al wat leeft gedragen als tirannen. We vergaten dat we zelf deel uitmaken van die natuur, in de rij staan van al wat leeft."

Naar deze vraag om vergiffenis werd uitgekeken, ze was noodzakelijk. Maar ze veronderstelt ook daden van herstel, om te laten zien dat we een nieuwe richting willen inslaan. De vraag om vergiffenis komt niet in de plaats van het recht, ze komt ernààst. Ze dient niet om zichzelf een goed geweten te geven. Ze opent een weg naar de toekomst. Er is geen verzoening mogelijk als men verder doet alsof men het verleden vergeten is.

Het is goed dat de kerk vergiffenis vraagt omdat ze de waardigheid van de vrouw niet geëerbiedigd heeft. Maar wat doet ze nu om aan de discriminatie van de vrouw een einde te stellen?

Het is goed dat de kerk vergiffenis vraagt voor haar misprijzen van armen en marginalen. Maar wat vooral telt, is dat ze nù hun kant kiest, en zich niet langer opstelt als de verdediger van machthebbers en rijken.

Het is goed dat de kerk vergiffenis vraagt voor het uitsluiten van mensen in de loop der tijden. Maar wat doet ze nu met het lijden van hen die van de eucharistie worden uitgesloten omdat ze gescheiden zijn en opnieuw gehuwd? Wat doet ze met de priesters die gehuwd zijn en uit het ambt werden gezet? Met de theologen die geen les meer mogen geven?

Johannes-Paulus II heeft een dringende oproep gericht tot de christenen: "Nooit meer mag de dienst aan de waarheid een aanslag betekenen op de naastenliefde. Nooit meer daden stellen die indruisen tegen de communio (de verbondenheid, de gemeenschap) in de kerk. Nooit meer een bevolking beledigen. Nooit meer een beroep doen op geweld. Nooit meer discrimineren, uitsluiten, verdrukken, arme en kleine mensen misprijzen."

Mocht deze oproep van de paus zich in ons leven vertalen in daden van bevrijding! Want er zijn nog altijd wetten en tradities die mensen opsluiten en uitsluiten, ook als ons hart zich bekeert en we gekozen hebben voor een evangelische houding. Is met dit jubeljaar het ogenblik niet gekomen om te bewijzen dat de sabbat gemaakt is voor de mens?

Top

Partenia

De brief

Notities

Catechismus

Terugblik

Link

email

 

Archiv:

 


Top