De electronische Catechismus: November 1998

Als een Kind

Archiv
Vreemdelingen zonder papieren





Actualite





Aide

email

 

Het team dat aan deze catechismus werkt biedt u elke maand twee teksten aan. Suggesties om deze teksten te verbeteren worden met dank aanvaard. We zouden deze catechismus graag zien groeien als iets waaraan we samen bouwen.

Voorstellen voor nieuwe onderwerpen zijn ook altijd welkom.


ALS EEN KIND

 

"Laat de kinderen tot mij komen, want aan hen die zijn zoals zij behoort het koninkrijk van God".
Het ziet er naar uit dat dit evangeliewoord de aandacht wil vestigen op het vertrouwen dat een kind stelt in een volwassene, in zijn ouders om te beginnen. Vertrouwen waartoe een kind verplicht is, want bij zijn geboorte is het buitengewoon kwetsbaar en volledig afhankelijk. Op een dergelijke
manier kunnen wij, ten overstaan van God, niets anders doen dan ons vertrouwen stellen in hem. We verkeren immers in totale onzekerheid over wat uiteindelijk van ons geworden zal. En we zijn evenmin in staat daarover eender welke vorm van zekerheid te verwerven.

Om niet in wanhoop te vervallen kende Jezus op het kruis alleen maar deze uitweg: "Vader, in uw handen beveel ik mijn geest". Zich overgeven in de handen van een ander in wie men zijn vertrouwen stelt is een christelijke houding.

Maar het kind staat ook symbool voor 'de andere', die tussen zijn ouders zijn eigen plaats inneemt. Zonder ophouden laat een kind zijn ouders aanvoelen dat het 'anders' is. Het mag dan nog afhankelijk zijn, tegelijk bezit het kind een sterke aanleg tot zelfstandigheid. De geboorte is de eerste stap in dit proces van zelfstandig-worden. Vele stappen volgen: het spenen, het leren lopen, het proper worden, de school en de kennis die het kind op alle gebied verwerft, de puberteit tot aan de volwassen leeftijd, waarin hij de gelijke wordt van zijn ouders. Vanaf de eerste traantjes wordt die weg gemarkeerd door daden die laten blijken dat het kind zichzelf wil worden. De opvoeding, die hieraan tegemoet wil komen, heeft tot doel de zelfstandigheid van een mens te ontwikkelen.

Het is onmogelijk dat het woord van Jezus over de kinderen géén rekening zou hebben gehouden met deze levensdynamiek die in een kind aanwezig is.
Bijgevolg moet men besluiten dat het Rijk Gods is weggelegd voor diegenen die zelfstandig zijn, die al hun capaciteiten en menselijke mogelijkheden ontwikkelen. Wie zich tevredenstelt met het wegbergen van zijn 'talent' in de aarde, in plaats van het te laten vruchten voortbrengen, heeft geen deel aan het Rijk.
Vertrouwen en zelfstandigheid sluiten elkaar niet uit. Voor zover het kind tot vertrouwen in staat is, kan het ook zijn persoonlijkheid ontwikkelen.
 
Daarom is het evangelie ook zo streng voor hen die van het vertrouwen van kinderen misbruik maken: "Het zou beter voor hem zijn dat hij met een molensteen om de hals in volle zee geworpen wordt." Men hoeft maar te denken aan de jonge slachtoffers van pedofilie en van allerlei vormen van
slavernij. Als God ons vertrouwen zou beschamen, zou hij onder hetzelfde oordeel vallen. Het zou dan ook niet meer de God van de christenen zijn.
 
Daartegenover staat dat wie zichzelf beschouwt als kind van God, aangespoord wordt om zijn volle verantwoordelijkheid op te nemen voor zijn ontwikkeling als mens. Zoals een kind daarmee geen concurrent wordt van zijn ouders, zal de volwassene God daarmee niet krenken. Ireneus, bisschop
van Lyon, zei al in de tweede eeuw: "De mens die rechtop staat is de grootste eer voor God". Daarin bestaat ook het geluk en de trots van ouders: dat ze, in de loop van een goede twintig jaar, mensen ter wereld mogen brengen, mannen en vrouwen die die naam waardig zijn!
Top





Actualite





Aide

email

 

VREEMDELINGEN ZONDER PAPIEREN

 

De landen van de Europese gemeenschap verstrengen hun wetten op de vreemdelingen. Repressieve wetten maken hen tot verdachten. Als men ze toepast blijken ze vaak mensonwaardig.

Vreemdelingen zonder papieren zijn aan wanhoop ten prooi. In het dagelijkse leven kennen ze niets dan onzekerheid. Mensen-zonder-papieren 'bestaan' niet, ze hebben geen rechten.

Wie zal ooit getuige geweest zijn van de ellende van deze families en deze jongeren, die zich tevergeefs door de hele administratieve mallemolen hebben gewerkt om hun regularisatie te bekomen? Wie zal ooit iets begrijpen van hun angst om teruggestuurd te worden naar hun land van herkomst?

Uit pure wanhoop bezetten ze kerken, beginnen ze een hongerstaking, aarzelen ze niet om hun leven in gevaar te brengen. Wie door de politie wordt aangehouden, maakt kennis met de afschuwelijke detentiecentra, kampen waar veel geleden wordt, afgezonderd van de buitenwereld. Met geweld worden ze op het vliegtuig gebracht, met de handboeien aan, bewerkt met tape en soms ook gedrogeerd. Er vielen reeds doden. Het is een schandaal, een schande.

In moeilijke economische omstandigheden is de publieke opinie de vreemdelingen niet gunstig gezind. Ze worden verantwoordelijk gesteld voor alles wat slecht gaat. De plaats van de christenen is aan hun zijde. Een vreemdeling is niet in de eerste plaats een probleem, hij is allereerst een

mens. Hij is een broer, en dàn pas 'iemand zonder papieren'. "Ik was een vreemdeling, en jij hebt me opgenomen" (Matteüs 25, 35).

Het feit dat vreemdelingen, voor het merendeel moslims, kerken bezetten om in te schuilen - is dat geen oproep aan het adres van de christenen? De Kerken brengen een verheven boodschap van bevrijding voor de mens. Ze kennen een traditie waarin het gastvrij onthalen van vreemdelingen hoog
staat aangeschreven.

Top






Actualite





Aide

email

 

Archiv :



Top