VERGEVING
Het leven moet ondraaglijk zijn waar geen plaats is voor vergeving.
Maar is het wel mogelijk vergeving te schenken als het gaat om misdaden tegen de mensheid, als kinderen worden verkracht en vermoord, als blind terrorisme onschuldige slachtoffers maakt? We zijn geneigd om te zeggen dat diegenen die dit soort dingen doen, niet weten wat ze doen. Zo nemen we de woorden in de mond die Jezus uitsprak tot de beulen die hem kruisigden. Hij voegde eraan toe: "Vader, vergeef het hun."
De vergeving is een onverbiddelijke wereld Misschien klinkt de uitdrukking als een plezierige woordspeling. Of vind je dat hier misbruik wordt gemaakt van woorden uit tegenstrijdige gevoelswerelden? En toch. Je kunt wel degelijk zeggen dat vergeving pas werkelijkheid wordt als ze onvermurwbaar is. Daarin schuilt de kracht en de grootheid van de vergiffenis, maar ook de reden waarom vergeven zo moeilijk is.
Vergeving stelt zich inderdaad niet tevreden met halve maatregelen en weigert elke vorm van inschikkelijkheid. Vergiffenis wordt contant betaald en is alleen dan waarachtig, als men geen bittere wrok als een vorm van krediet laat rondslingeren in een vergeten hoek van zijn geheugen, van zijn
hart. Vergeving is een massief blok, uit één stuk. Graniet. Onmogelijk te snijden in dunnere of ikkere schijven, al naar gelang het om een malsere of taaiere brok gaat. Wie vergeeft houdt niets achter, aakt geen voorbehoud en kent geen gradaties.
Het is een heel moeilijke weg, want er is ook helemaal geen sprake van geheugenverlies. Vergeven is niet hetzelfde als vergeten. Op de eerste plaats omdat er een vorm van kwaad bestaat die men nooit uit zijn geheugen kàn wissen. Maar ook omdat er fouten bestaan die zo zwaar zijn, dat we ze moeten blijven meedragen in onze herinnering, willen we verhinderen dat ze opnieuw gemaakt worden. In die zin bestaat er een plicht om niet te vergeten.
Vergeving kan geen onrecht zijn - vergeving roept ons op om over het kwaad heen te stappen. Degene die om vergeving vraagt heeft om te beginnen binnen in zichzelf al een hele weg afgelegd. Hij heeft zijn fout erkend, geen excuus gezocht en de wonde aanvaard die deze erkenning in hem teweegbrengt.
Hij is bereid om een stap verder te gaan. Hij wil een brug slaan tussen hemzelf en zijn 'slachtoffer'. Tussen verleden en toekomst.
Ook degene die vergeving schenkt heeft de hindernissen overwonnen die hij eerst als vanzelfsprekend beschouwde. Hij is over zijn woede heengestapt, over zijn verbittering en het verlangen om zich te wreken. Hij heeft een andere weg ontdekt, de weg van het begrip en de grootmoedigheid. Zo durft hij vertrouwen schenken aan diegene die hem verraden heeft. Hij herstelt hem in ere, laat die mens aanvoelen dat hij méér is dan het kwaad dat hij deed.
- Als je het zo bekijkt, is de vergeving een buitengewone ruil. Vergeving
vragen en schenken is ook en vooral: elkaar belangeloos toekomst schenken.
- Daarom is vergeving hoop. En leven.
- Daarom is vergeving hoop. En leven.