De electronische Catechismus: April 2001
	Een nieuwe etappe	De bijbel, spontaan vertaald "Gij zijt Petrus..."
	Archiv
	Geschiedenis van het Bisdom Partenia, Biografie van Bisschop Jacques Gaillot

		Een nieuwe etappe Het is nu al drie jaar geleden dat een team zich aan het werk zette om een catechismus te maken "op een andere manier". Het doel was na te denken over levensnabije kwesties die te maken hebben met zin en betekenis. Het was van bij het begin de bedoeling om Jezus weerklank te laten vinden in de huidige situaties waarin wij leven. Heeft Jezus niet altijd enorm veel weerklank gevonden bij de mensen die zich aan Hem hebben gehecht? We kwamen elke maand bijeen en onderwierpen ons werk aan de appreciatie van de anderen. Uitwisseling en confrontatie leidden tot verbetering en verrijking. Stilaan vonden we ons werkritme. Vandaag kunnen we zonder meer getuigen dat deze ervaring voor ons veel betekend heeft. Velen van u hebben laten weten dat ze met deze catechismusteksten hun voordeel hebben gedaan en ze ook gebruikt hebben. We hadden gehoopt dat dit werk tot interactie zou leiden, maar dit is slechts zelden gebeurd. Vandaag willen we een nieuwe stap zetten. We stellen voor te werken met teksten die de neerslag zijn van een geactualiseerde lezing van bijbelse teksten. We stellen tot onze vreugde vast dat in kleine gemeenschappen teksten uit het evangelie geactualiseerd worden en met succes verjongd. Doe maar mee! Stuur ons teksten op die vertellen hoe u het evangelie leest, vanuit uw eigen ervaring en geloof. Jacques Gaillot

		De bijbel, spontaan vertaald    "Gij zijt Petrus…" De officiële lezing die men gekozen heeft als eindtekst voor de Bidweek voor de Eenheid is niets anders dan de al te bekende tekst   "Gij zijt Petrus, en op deze steenrots zal ik mijn kerk bouwen. Voortaan zult gij binden en ontbinden" (Matteüs 16, 15-18).  De kleine groep waarin we het evangelie lezen kon beslist deze poging tot rechtvaardiging van het gezag van de institutionele macht niet appreciëren. De bijvoeglijke naamwoorden vlogen door de lucht in een echte chaos: "Apologetisch, beschamend, partijdig, doelbewust". De zwaarste bespaar ik u nog… Daarna nam onze vreedzame natuur de bovenhand, en zochten we hoe we de tekst konden verteren, of we een antwoord konden vinden op de vraag: "Wat kunnen we met deze vervloekte tekst doen in ons leven van vandaag?" Vast en zeker niet eenvoudig, maar we hebben verscheidene denkpistes en uitwegen verkend… En op het einde, toen we tot gebed kwamen, werd het vruchtbaar. Iemand koos de weg van de evangelietekst. Hij kon naast deze tekst een praktisch identieke tekst citeren van bij dezelfde evangelist, slechts enkele hoofdstukken verder (Matteüs 18, 18), waaruit blijkt dat voortaan allen en iedereen geroepen is om te binden en te ontbinden: "In waarheid zeg ik u, al wat ge zult binden op aarde zal gebonden zijn in de hemel, en al wat ge zult ontbinden op aarde zal ook in de hemel ontbonden zijn". Dat verandert wel helemaal het perspectief. Van een visie waarin slechts enkelen de macht hebben komt men tot een beweging waarin allen betrokken zijn. Iemand anders koos de weg van (de ontmoeting met) de protestanten: "Ik ben bij een dominee geweest om hem te vragen naar zijn interpretatie van deze tekst waar ik zoveel moeite mee heb. Hij leek daarmee geen enkele moeite te hebben, de woordspeling met 'Petrus' en 'steenrots' vindt hij een vrolijke grap, en hij vertaalt als volgt: Op de rots van dit geloof, van dit vertrouwen in Jezus, wordt elke gemeenschap opgebouwd, elke bijeenkomst." Onze aandacht ging ook naar de weg van de (vertaling naar onze) cultuur: de beelden uit de tijd van toen zijn niet dezelfde als de onze vandaag. Met al de moeilijkheden vandien bij de aanpassing aan onze culturen, die vaak zo allergisch zijn voor het geschrevene. Vraagt men niet teveel van de christenen van dit millennium als men hen zulk een lange culturele omweg laat maken? Er kwam nog heel wat aan het licht, ook al was de tijd helaas weer veel te kort. Voor mezelf onthoud ik vooral dat het op bijna alle domeinen van ons leven - in het gezin, op het werk, in het verenigingsleven enz. - nodig is om onze visie, onze kennis en ons weten te 'vertalen' in eenvoudige bewoordingen, die getuigen van respect voor onze gesprekspartner, en in een alsmaar diepere beleving. Ik lees er zoiets in als een onophoudende uitnodiging om waakzaam te blijven 'mensworden'. Voortaan zal deze tekst voor mij een bron van dynamisme zijn. Terwijl de betekenis ervan nog lang niet uitgeput is.