|
|
|
- Johannes 21, 1-14
Een enthousiasmerende aanwezigheid
Het doek gaat op, en hoe! Bij het ochtendgloren staat
Jezus op de oever.
De ochtend van de Verrijzenis, een zon die nooit meer zal ondergaan.
Een dageraad die nooit meer zal ophouden licht te brengen in
onze dagen.
Jezus bevindt zich niet langer op de kabbelende golven van het
meer.
Hij heeft voet aan land gezet, op vaste grond.
Hij keert niet terug bij zijn leerlingen op de wateren van het
meer.
Op de stevige oever van de Verrijzenis wacht hij hen op.
-
- Jezus openbaart zich in menselijke eenvoud,
er is niets dat naar hem verwijst, niets waarmee hij speciaal
de aandacht trekt.
Hijzelf maakt de maaltijd klaar voor de zijnen.
Hij is het die uitnodigt.
Hij is het die voor het onthaal zorgt.
Hij is het die bedient.
-
|
De Verrezene voedt zijn leerlingen,
met die enkele broden en vissen die aangebracht werden,
maar nog meer met zijn aanwezigheid.
En welk een aanwezigheid!
Hij brengt zijn leerlingen bijeen
rond een vuur dat zal doven,
maar nog meer rond zijn persoon. |
-
- De leerlingen kennen niet langer de behoefte nog vragen
te stellen,
zoals ze het zo vaak hebben gedaan op de wegen van Palestina.
Het is hen voldoende daar te mogen zijn
en de volheid van de stilte te mogen proeven,
stilte, die alle woorden te boven gaat.
- Stilte, aanwezigheid van liefde.
-
- Jezus geeft hen de kans om aan de rand van de wereld
Diegene te zien en te voelen die de Heer is van het leven.
|
|
|
