|
|
|
- De vasten, tijd voor de
bekering van het hart
|
In de loop van het liturgisch jaar gaan vier adventsweken
vooraf aan het feest van Kerstmis, zeven weken zetten ons op
weg naar Pasen en zeven weken bereiden ons voor op Pinksteren.
Zo wordt ons elk jaar, om die liturgische feesten goed te kunnen
vieren, een weg aangeboden tot de bekering van ons hart. |
-
- Was het al niet zo voor Jezus? Nadat hij zich had laten
dopen door Johannes de Doper, weerklonk een stem uit de hemel,
zo wordt ons gezegd: "Je bent mijn liefste zoon, je bent
een man naar mijn hart" (Lucas 3, 22). Wat een licht,
wat een genade, wat een innerlijke kracht, als hij zich zo bewust
wordt, op de drempel van zijn zending, hoeveel God van hem houdt!
-
- Daarna wordt Jezus door de Geest naar de woestijn gestuwd,
zoals het evangelie van de eerste zondag van de vasten ons zegt.
Hij is doordrongen van die bezielende en levenwekkende liefde,
zodat de bekoringen waarmee hij geconfronteerd wordt - gemakkelijk
succes, magische kracht en onbeperkte macht - hem leiden naar
een verdieping en een zuivering van zijn engagement (Lucas 4,
1…).
-
|
Daarna, naar het verhaal van de gedaanteverandering dat we
op de daaropvolgende zondag te horen krijgen (Lucas 9, 28…), |
|
-
- begint voor Jezus een nieuwe etappe, vanuit de meer innerlijke
kijk die Petrus, Jacobus en Johannes op hem hebben. Deze drie
leerlingen, uit zijn naaste kring, zal men terugvinden in Getsemane,
en twee van hen zullen, na Maria Magdalena, de eerste getuigen
zijn van de verrijzenis.
-
- Zou het dan niet kunnen dat wij, bij het begin van de
vastentijd, ook uitgenodigd worden tot een innerlijke ontdekking,
een nieuwe kijk op Jezus? Jezus als diegene die in het verlengde
van de Wet en de Profeten (Mozes en Elia) de uitverkorene is,
met de opdracht het licht door te geven en die bevrijdende Blijde
Boodschap te verkondigen? Zowel het evangelie van de innerlijke
zuivering in de woestijn als dat van de gedaanteverandering verduidelijken
de sfeer waartoe we uitgenodigd zijn op onze weg naar Pasen.
-
- Misschien werd in de vasten teveel de nadruk gelegd op
de ascese en de morele zuivering. Het is op de eerste plaats
tot een bekering van het hart dat we worden opgeroepen. Ons opnieuw
levendiger bewust worden van een liefdevolle aanwezigheid. Herontdekken
dat we door God bemind worden. Dat onze God, die welwillendheid
en liefde is, ons vrij maakt van elke slavernij. Dat die liefdevolle
aanwezigheid naar elk wezen uitgaat, ongeacht zijn grenzen en
zijn armoede. Dat een diepe band ons allen met elkaar verbindt,
omdat we allen van hetzelfde bloed zijn en deel hebben aan dezelfde
vitale stroming die in God haar oorsprong vindt.
-
|
Onze zorg om morele rechtschapenheid mag in deze vastentijd
niet alle aandacht naar zich toe trekken. |
-
- Het komt er vooral op aan een ietwat nieuwe kijk op God
te verwerven, en op het verbond dat ons wordt aangeboden. Ons
op weg begeven naar Pasen, dat is in onszelf het geloof in de
Verrijzenis weer tot leven brengen, de verwondering omdat we
ons door God bemind weten. En als onze gelovige kijk intenser
wordt, dan evouleert onze manier van 'zijn' in onze dagelijkse
omgang met de broers en zusters waarmee we als kinderen van dezelfde
God ons mens-zijn delen, bijna vanzelf, onmerkbaar, mee. Ons
leven verandert, wordt zuiverder, rijker. De vastentijd, die
een tijd is voor de bekering van ons hart, voor een nieuwe kijk
op Jezus en zijn Blijde Boodschap, wordt van daaruit een tijd
van zuivering in de manier waarop we mens zijn.
-
- Al wie aandacht heeft voor de anderen heeft al heel veel
motieven die hem ertoe aanzetten zich te mengen in de strijd
voor meer gerechtigheid en solidariteit. Als we weten, geloven
dat we allen gelijkelijk door God worden bemind en drager zijn
van een goddelijke kiem, zouden we dan niet zoeken om het geloof
dat ons bezielt vlees en bloed te laten worden in ons dagelijkse
doen en laten? Op die manier zal de verdieping van ons geloof
in een God die liefde is en ons van alle slavernij bevrijdt,
samen met een grotere aandacht voor de anderen, in het bijzonder
van de meest misdeelden, in deze vastentijd onze opgang naar
Pasen intenser maken.
|
