DE DINGEN VAN HET LEVEN
We zijn afgesproken elkaar te ontmoeten op het terras van een café om de vader van Mourad, die naar Algerije terugkeert, uit te wuiven. Hij is gepensioneerd, een man die waardigheid en goedheid uitstraalt. Een wijze man, die ik echt waardeer. Hij is naar Frankrijk gekomen om zijn gehuwde zon te ontmoeten en om zijn kleindochter te leren kennen. Uit respect voor zijn vader rookt Mourad niet. Hij gebruikt ook geen alcoholische dranken in diens bijzijn.
"Mourad," zegt zijn vader, "ik ga je, voor mijn vertrek, nog een berisping geven. Je geeft te weinig aandacht aan je dochter. Je besteedt niet veel tijd aan haar. Je zou een half uur per dag met haar moeten bezig zijn. Je dochter kent beter mij dan jou." Mourad luistert eerbiedig. Hij verdedigt zich niet. Maar hij beseft wel dat ik getuige ben van dit verwijt. Het uur van het afscheid is aangebroken. Zijn vader omhelst me: "Ik denk elke dag aan u in mijn gebed. Bid God ook voor mij."
- De dingen van het leven
Een koppel bereidt zich voor om zijn 70e huwelijksverjaardag feestelijk te vieren. Wat me het meest verwondert, is niet de 'prestatie' van die lange tijd, maar wel dat zij nog altijd verliefd zijn, vol attenties tegenover elkaar. Liefde kent geen sleur. Ze is altijd nieuw. Ik denk aan dat woord van Solzjenytsin: "Liefde die lang blijft duren maakt man en vrouw tot een zegen voor elkaar."
Het koppel is diep christelijk. De vrouw vertrouwt mij het volgende toe: "We hebben kinderen die gescheiden zijn, kleinkinderen. Pierre, een van onze kinderen, gaat naar Brazilië, om in dienst te staan van de armen. Dat doet hij al zijn hele leven. Sommige van onze kleinkinderen zijn niet gedoopt. Dat is voor ons een beproeving. We hebben moeten veranderen, leren verdraagzaam zijn. Waren wij niet veranderd, dan kwamen onze kinderen niet meer naar huis."
- De dingen van het leven
Pierre vertrekt dus naar Brazilië om zijn leven in dienst te stellen
van de armen. Zijn leven lang heeft hij zich door de armen laten leiden.
Ik heb hem gekend toen hij aalmoezenier was van de centrale gevangenis van
Clairvaux. Toen hij 68 werd had hij ermee kunnen stoppen om in Parijs een
rustig leven te gaan leiden. Maar de armen roepen hem, sporen hem aan te
vertrekken naar een land dat hij niet kent. Wellicht keert hij nooit meer
terug, zal hij tot het einde toe trouw de avontuurlijke weg van het Evangelie
gaan. Wellicht is het de laatste keer dat we als vrienden samenzitten aan
tafel.
PHILADELPHIA
- We zijn 's nachts per autocar in New York aangekomen en slapen enkele
uren in een jeugdherberg in Philadelphia. Onze delegatie bestaat uit 60
mensen.
- Twaalf van hen zijn scholieren, jonge communistische militanten. We komen in het centrum van de stad. Er vindt een grote betoging plaats voor Mumia Abu Jamal, een man die in 1992 ter dood veroordeeld werd en nog altijd in de 'gangen van de dood' op zijn terechtstelling wacht. Het gerecht van Philadelphia is bekend als het meest racistische van de Verenigde Staten.
- De gouverneur heeft bekend gemaakt dat hij in de komende maanden het bevel tot Mumia's terechtstelling zal tekenen. De aanwezige menigte manifesteert.
- Ik ben getroffen door de hevigheid van de toespraken. Op een spandoek staat te lezen: "Mumia Abu Jamal - dat is elk van ons." De jongeren uit onze groep zijn vol vitaliteit. Ik voel me gelukkig in hun midden.
- Twaalf van hen zijn scholieren, jonge communistische militanten. We komen in het centrum van de stad. Er vindt een grote betoging plaats voor Mumia Abu Jamal, een man die in 1992 ter dood veroordeeld werd en nog altijd in de 'gangen van de dood' op zijn terechtstelling wacht. Het gerecht van Philadelphia is bekend als het meest racistische van de Verenigde Staten.
EEN AVOND MET DE KOERDEN
-
- De grote aula van de Universiteit van Marseille is volzet. Er zijn veel Koerden bij. Ze zijn nog sterk onder de indruk van de arrestatie van hun leider Öcalan. Ze zijn moedig en bewust van hun eigen identiteit, net als de vele andere Koerden die ik in de voorbije jaren leerde kennen. Dat volk wil niet verdwijnen.
- Ik heb het voordeel als laatste het spreekgestoelte te mogen betreden. De advocaten van Öcalan geven uitleg over de voorbereiding van het proces en over al de moeilijkheden die ze daarbij dagelijks ondervinden. Mij rest een boodschap van hoop en vrede mee te geven. De toekomst van een volk houdt men niet tegen.
- De grote aula van de Universiteit van Marseille is volzet. Er zijn veel Koerden bij. Ze zijn nog sterk onder de indruk van de arrestatie van hun leider Öcalan. Ze zijn moedig en bewust van hun eigen identiteit, net als de vele andere Koerden die ik in de voorbije jaren leerde kennen. Dat volk wil niet verdwijnen.
STEUN AAN DE DEMOCRATIE IN BIRMA
De firma's Total-Fina doen zaken met het militaire regime in Birma, waar een uitzonderlijk wrede dictatuur heerst. Al meer dan 10 jaar staan de (gekozen) volksvertegenwoordigers onder toezicht. Ze mogen hun woning niet verlaten, sommigen zijn opgesloten in de gevangenis. Ze vragen ons om bemiddelend op te treden bij de ondernemingen die het huidige bewind overeind houden. Aung San Suu Kyi, nobelprijswinnaar voor de vrede, lanceert de volgende oproep: "Laat jullie vrijheid een steun zijn voor onze vrijheid!"
Het Europees Parlement roept de Europese ondernemingen op om Birma te verlaten. Wij stellen een eenvoudige actie voor aan de verbruikers: ga niet meer tanken bij Fina. Op die manier brengen wij het probleem onder de aandacht van de automobilisten bij een pompstation in het centrum van Brussel, onder het oog van de camera's.