MENSEN-ZONDER-PAPIEREN IN TOURS In Het steuncomité voor de mensen-zonder-papieren heeft een meeting belegd. Ik ben uitgenodigd om er het woord te nemen. We zitten in een cruciale periode: kerken worden bezet door mensen-zonder-papieren, op het vliegveld van Roissy zijn er manifestaties van mensen die zich verzetten tegen de inscheping van vreemdelingen, er is een verharding in de tussenkomsten van het ministerie van Binnenlandse zaken. Vanop de tribune bekijk ik het publiek. Welk een potentieel aan energie en inzet zit hier bijeen! Zoveel ervaring van strijd en verzet aan de basis, in de schoot van verenigingen, vakbonden, Kerken. Ondanks de risico's en de ontmoediging zijn die mensen hier dan toch maar weer, bereid om opnieuw in actie te komen. Solidariteit is voor hen iets wat je niet zo maar kunt stopzetten. Veel mensen nemen het woord. Een jonge Marokkaan verklaart meteen: "Vanaf morgen heb ik geen verblijfsvergunning meer, maar ik wil niet vertrekken. Mijn leven en mijn wortels zijn hier." Het debat verloopt waardig, staat dicht bij de werkelijkheid. Burgerzin is geen ijdel woord. Er waait een bries van hoop door de vergadering. De mensen-zonder-papieren van Tours staan er niet alleen voor. Na deze avond weten ze dat we aan hun kant staan en dat we vastbesloten zijn om iets te doen. Jacques Gaillot |