Notities Onderweg: Mei 1998


 

Een Priester in een Container Jeugd van Napels

Pasen in de Gevangenis Mensen-zonder-papieren in Tours

Archiv Bibligraphie

Partenia in cijfers

 

 

 

 

 









Actualite





Aide

email

EEN PRIESTER IN EEN CONTAINER

 

Alessandro Santoro, priester, 32 jaar oud, laat me Piagge bezoeken, een achtergestelde wijk in Firenze. Hij brengt me in contact met de basisgemeenschap. Alessandro raakt het hart van de mensen. Overal waar hij voorbijkomt klaren de gezichten op. Hij is werkelijk een goede herder, die zich voltijds en met volle overgave wegschenkt aan hen die de maatschappij in de steek laat. Op dit ogenblik koestert hij geenszins het verlangen om pastoor te worden of een kerk te bouwen. Andere zaken zijn dringender.

De ontmoeting met de zigeuners vormt het orgelpunt van ons bezoek aan de wijk. Door iedereen verworpen hebben ze onderdak gevonden onder de autostrade. Maar zelfs daar is de politie nog op zoek naar hen.

De zigeuners komen bijeen en zijn blij ons te mogen verwelkomen. Ik neem plaats op een geïmproviseerde zetel. Voor mij zitten prachtige kinderen die met hun guitige blik me recht in de ogen staren. Het is mooi. Het is goed samen te zijn.

Alessandro heeft zijn appartement verlaten om het ter beschikking te stellen van een jonge vader en zijn dochtertje. Hij heeft zijn intrek genomen in een container. Samen met de basisgemeenschap klaagt hij het schandaal aan van de 15.000 leegstaande woningen in Firenze, terwijl er families zijn die aan geen waardige woonplaats geraken.

De kardinaal van Firenze, die me ontvangen heeft in zijn indrukwekkend maar doods paleis, is Allessandro komen opzoeken in zijn bescheiden schuilplaats. Misschien heeft hij zich ook al dezelfde vraag gesteld als ik: "De Kerk is zichzelf niet zonder de armen; maar zal ze er ooit in slagen om de Kerk van de armen te zijn?"

 

 

 





Actualite





Aide

email

JEUGD VAN NAPELS

 

In Napels heb ik, net als in Salerno, de vreugde gekend een voormiddag door te brengen met jongeren van 15 tot 18 jaar, in het kader van een schoolactiviteit. Ze waren bijna met 200. Ze waren zeer aandachtig, zonder complexen, vol levenslust.

Ik ben begonnen met hen te zeggen: "Ik heb vanmorgen de Vesuvius niet gezien, omwille van de bewolking. Maar nu zie ik jullie, en jullie zijn meer waard dan de Vesuvius". Meer was niet nodig om hen hartelijk aan het lachen te brengen. Het ijs was gebroken.

Ze kwamen hun vragen stellen voor de micro, voor het oog van iedereen: "Wat doet u leven?" "Twijfelt u aan God?" "Wat doet u het meest lijden?" "Kan men leven met haat?" "Kan men slagen zonder de anderen uit te schakelen?"

"Is de kans reëel dat er in de toekomst minder uitgeslotenen zullen zijn?"

Ze wisten te applaudisseren voor hun vragen, en vergaten soms dit ook te doen voor mijn antwoorden. Maar ik heb me niet verveeld toen ik bij hen was Zijn ze dan niet meer waard dan de Vesuvius?

 

 

 

 

 

 





Actualite





Aide

email

PASEN IN DE GEVANGENIS

 

We worden opgesloten in een grote zaal, dicht opeengehoopt. En dat zal drie
uur duren, uitzonderlijk lang. Maar die drie uren zijn er maar één, zo
gelukkig zijn we dat we samenzijn om Pasen te vieren. In een sfeer van
vriendschap, van ingetogenheid, van gebed.
 
Jezus is midden onder ons, zoals hij het beloofd heeft. Zijn aanwezigheid
doet ons het Woord delen, het Woord dat de Verrijzenis aankondigt, de
overgangen van dood naar leven, de muren die doorbroken moeten worden, de
tralies van ons hart die weggenomen moeten worden. Daarna zwelt het
krachtige lied aan "Sta op en ga".
 
Ik zal me dit Paasfeest in de gevangenis heel lang herinneren. Het bracht
het mooiste dat in ons is aan het licht.

 

 

 

 

 





Actualite





Aide

email

MENSEN-ZONDER-PAPIEREN IN TOURS

 

In Het steuncomité voor de mensen-zonder-papieren heeft een meeting belegd. Ik ben uitgenodigd om er het woord te nemen. We zitten in een cruciale periode: kerken worden bezet door mensen-zonder-papieren, op het vliegveld van Roissy zijn er manifestaties van mensen die zich verzetten tegen de inscheping van vreemdelingen, er is een verharding in de tussenkomsten van het ministerie van Binnenlandse zaken.

Vanop de tribune bekijk ik het publiek. Welk een potentieel aan energie en inzet zit hier bijeen! Zoveel ervaring van strijd en verzet aan de basis, in de schoot van verenigingen, vakbonden, Kerken.

Ondanks de risico's en de ontmoediging zijn die mensen hier dan toch maar weer, bereid om opnieuw in actie te komen. Solidariteit is voor hen iets wat je niet zo maar kunt stopzetten.

Veel mensen nemen het woord. Een jonge Marokkaan verklaart meteen: "Vanaf morgen heb ik geen verblijfsvergunning meer, maar ik wil niet vertrekken.

Mijn leven en mijn wortels zijn hier."

Het debat verloopt waardig, staat dicht bij de werkelijkheid. Burgerzin is geen ijdel woord. Er waait een bries van hoop door de vergadering. De mensen-zonder-papieren van Tours staan er niet alleen voor. Na deze avond weten ze dat we aan hun kant staan en dat we vastbesloten zijn om iets te doen.



 

Jacques Gaillot

 

 

 






Actualite





Aide

email

Archiv :






PS: Partenia in cijfers - 1997

 

Aantal pagina's op het Internet per maand: 175

Totaal aantal pagina's op het Internet - in zeven talen: 63.875

Totaal aantal bezoekers op het Internet in 1997: 92.000

Toename van het aantal bezoekers in 1997: 22.000

Gemiddeld aantal bezoekers per maand: 7.660

Aantal e-mails voor bisschop Gaillot in 1997: 2.300

Aantal e-mails op het adres van de Webmaster van Partenia in 1997: 346