|
|
|
- De waarheid vermoord
-
|
Op het voorplein van de Notre-Dame in Parijs verzamelen allen
die zijn komen protesteren tegen de moord op Anna Politkovskaja
in Moskou. Het is ook een gelegenheid om hulde te brengen aan
de buitengewone moed van deze journaliste die, geobsedeerd door
de waarheid, zich door niets liet afschrikken en doorging zonder
zich te beschermen. |
-
- Ze weigerde onder te duiken en begaf zich op het terrein.
Ze heeft een taboe durven doorbreken door op onderzoek te gaan
naar de vuile oorlog in Tsjetsjenië.
-
|
Vrienden van de Russische journaliste eisen de waarheid over
haar dood. "Anna is gestorven voor ons, opdat we de waarheid
zouden kennen." - "Elke keer dat Poetin ontvangen zal
worden in een Europese hoofdstad zullen we er zijn en hem vragen
hoever het staat met de oprichting van een internationale onderzoekscommissie
i.v.m. de moord op Anna Politkovskaja!" |
-
- Deze journaliste, met haar Russische ziel, was een vrije
vrouw in een land waar men zich moet plooien om niet af te wijken
van wat de machthebbers denken. In een land waar de pers gemuilband
wordt, heeft Anna durven spreken. Ze heeft voor haar verklaringen
de prijs betaald. Men heeft de stem van Anna doen zwijgen. Maar
haar stem heeft nooit zoveel weerklank gevonden als nu, sinds
ze uit ons midden is verdwenen.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
In het Sint-Geroldklooster
|
Dit Vorarlberg, een streek in Oostenrijk, bekoort me met zijn
bergen en wouden. De dorpen ademen harmonie met de natuur. Het
klooster trekt veel volk aan omwille van de schoonheid van de
plaats, maar ook en vooral omwille van de vrede die er van uitgaat.
De verantwoordelijke, een benedictijnenmonnik, gekleed in een
zwarte pij, is altijd present om iedereen te verwelkomen, alsof
hij niets anders te doen had. |
-
|
Tot mijn verrassing bots ik bij mijn aankomst op een groep
Duitsers uit de streek van Keulen, hierheen gekomen met hun geliefde
pastoor. Het zijn vrije christenen. Vrienden voor mij. Ze nemen
deel aan de conferentie die ik geef over de toekomst van het
christendom. |
|
-
- De toekomst, bestaat die er precies niet in dat er volwassen
christelijke gemeenschappen zijn, zoals zij, gist van menselijkheid,
getuigen van een bevrijd en bevrijdend evangelie, mensen die
weten dat het voor hun strijd tegen het onrecht noodzakelijk
is om de kerkelijke solidariteit te bewaren.
-
|
De kerk zit eivol voor de eucharistieviering. Het is het oogstfeest.
De kinderen brengen op de trappen voor het altaar hun manden,
gevuld met de vruchten van de aarde en het werk van mensen. Bij
het Onze Vader reikt iedereen elkaar de hand. Een belangrijk
moment voor de kinderen! |
-
- Het evangelie van de dag heeft het over een duiveluitdrijver
die niet tot de groep van de leerlingen behoort; hij heeft een
bezetene genezen in Jezus' naam. De leerlingen zijn kwaad. Is
dit geen vorm van oneerlijke concurrentie? Jezus nodigt hen uit
tot openheid en vertrouwen. Het belangrijkste is niet tot welke
groep je behoort, maar dat je een bezetene geneest, iemand die
het slachtoffer is van angst en vervreemding. Is God niet aanwezig
in alles wat de mens bevrijdt om hem aan zichzelf terug te schenken?
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
In het ziekenhuis
We wachten op de komst van de ziekenwagens. In de kleedkamer
van de sportzaal hebben de hongerstakers zonder papieren, uitgestrekt
op matrassen, aanvaard zich te laten hospitaliseren en terug
voedsel in te nemen. Het is een opluchting voor iedereen: ze
waren aan de 45e dag van hun strijd, en vastbesloten door te
gaan tot het einde. Hun eisen: de regularisatie van de mensen
zonder papieren, nieuwe woningen voor hun gezinnen en eerbied
voor hun schoolgaande kinderen. Ze hebben hierover garanties
gekregen.
|
De hongerstakers komen naar buiten, een voor een, op een brancard,
toegejuicht door de menigte en onder het geknetter van vele flashes.
Ik stap in een van de ziekenwagens: iemand van hen verlangt dat
ik, en niet zijn vriendin, aan zijn zijde blijf. Ongetwijfeld
uit voorzorg. Hij is altijd bang dat de politie hem zal arresteren. |
Bij hun aankomst in het ziekenhuis wacht hen een warm onthaal.
De dienstdoende professor wacht op ons met heel zijn team. Op
de kamers is alle nodige comfort. De onderzoeken en de verzorging
kunnen beginnen.
Enkele dagen later vindt een persconferentie plaats in
een grote zaal van het ziekenhuis. Onze herstellenden komen er
naartoe in rolstoelen. Wat zeggen ze voor de camera's? Woorden
van dank die ze gul uitstrooien naar iedereen. De wens eindelijk
te kunnen leven zoals iedereen. In vrede. Een blad wordt omgedraaid.
|
Ik zit naast Josiane Balasco, een actrice. We zijn in de loop
van de dagen vrienden geworden. "Kom, we nemen een kop
koffie," zegt ze me, "het zal ons goed doen!" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
'Les Rendez-vous de l'
Histoire'
In Blois (170 km van Parijs) vindt een festival plaats
onder de naam 'Les Rendez-vous de l'Histoire': een geheel van
manifestaties in een lang weekend, met een boekenbeurs, debatten,
conferenties, een filmcyclus, fototentoonstellingen… Ik
neem deel aan een rondetafelgesprek in een eivolle zaal, met
als onderwerp: "Moet men de armen voedsel geven?" Een
vraag die actueel blijft.
|
Hier komt ze naar boven op de dag dat de Nobelprijs voor de
vrede wordt toegekend aan iemand van Bangladesh, de bankier van
de armen, omwille van zijn strijd tegen de miserie. |
Deze man is erin geslaagd om arme mensen verantwoordelijk
te maken voor zichzelf en hun werk. Hij vond het niet voldoende
ze alleen maar te 'helpen'. Als men armen de hand reikt opdat
ze zelf uit de armoede kunnen stappen, brengt men de vrede dichterbij.
De voedselonzekerheid blijft bestaan en voor velen moeten
vechten om te kunnen eten. Wie de armen alleen maar 'helpt',
houdt hun uitsluiting in stand. Er bestaat een manier van geven
die de andere in een positie van afhankelijkheid en ongelijkheid
plaatst.
|
De gelijkheid blijft bestaan als er een praktijk is van uitwisseling.
De armen zijn best niet alleen maar 'begunstigden', maar partners.
Daarom moet het recht geëerbiedigd worden. De naastenliefde
moet hand in hand gaan met de rechtvaardigheid. |
|
Maar een mens "leeft niet van brood alleen".
Veel deelnemers eisen voor de armen het recht om toegang te hebben
tot de cultuur. |
|
|
|
|
