Notities Onderweg: januari 2006

  In Napels Voor de correctionele rechtbank
  In Wenen  
  Bibliotheek - frans van Bisschop Jacques Gaillot 



Partenia



Notities

Bijbel

 

 

 

 

 

In Napels
 
à Naples Het verschijnen van de Italiaanse versie van "Un catéchisme au goût de liberté" is een mooie gelegenheid om naar Napels te komen en bevriende gezichten terug te zien. 
 
40 jaar geleden werd het 2e Vaticaans Concilie afgesloten, en om die verjaardag te vieren is er een conferentie met drie sprekers.
Een van de vruchten van het Concilie lijkt me de maturiteit van de christenen. Wat ze beleven in hun leven van elke dag, willen ze ook beleven in hun Kerk. Volwassen en verantwoordelijke burgers, voor wie vrijheid heel belangrijk is en democratisch handelen vanzelfsprekend, aanvaarden niet meer beschouwd te worden als tweederangschristenen. Als leerlingen van Jezus en dragers van zijn boodschap verlangen ze op voet van gelijkheid behandeld te worden, zonder titels, rangen en standen. Een beloftevolle herontdekking.
 
Men stelt me een vraag: "De Franciscanen van Assisi werden vrijheden ontnomen die paus Paulus VI hen had toegestaan. Tot hiertoe namen ze initiatieven voor bijeenkomsten voor vrede en gerechtigheid die voor velen een licht waren. Nu moeten ze opnieuw in het gareel lopen. Wat denkt u van dit Romeins verbod?"
 
Wat mij interesseert is niet dat verbod, maar wel de Franciscanen. Hoe zullen ze evolueren? Zullen ze groeien in menselijkheid, in hun geloof in Christus? Zullen ze meer evangelisch worden, bewerkers van vrede zoals Franciscus dat ooit was? Het Romeinse verbod kan de plaats worden waar een bron ontspringt. 

foi au Christ

 
Sommige christenen in het publiek voelden zich persoonlijk aangesproken.
     

Terugblik

Link

email

  

 

Voor de correctionele rechtbank

In de noordelijke buitenwijk van Parijs moet Assane naar de Correctionele Rechtbank voor 'smaad aan de politie'. Hij is Fransman, heeft een gezin en werk. Sinds jaar en dag neemt hij het op voor mensen zonder papieren.
Een Afrikaanse vrouw wier partner - zonder papieren - zopas is opgepakt en in voorlopige hechtenis geplaatst, doet een beroep op hem om met haar mee te gaan naar het commissariaat, op zoek naar nieuws. Ze bekomen niets van informatie. Assane wordt geboeid, ineengeslagen. Hij blijft twee dagen op het commissariaat in voorlopige hechtenis. Wanneer hij vrijgelaten wordt gaat hij naar de dienst spoedgevallen om zijn verwondingen te laten vaststellen.
 
soutien
Ik heb veel achting voor Assane. Hij is een geweldloze militant, door iedereen gewaardeerd. Ik bezorg de rechter een verklaring over zijn moraliteit.
De zitting is gepland om 13 uur. We zijn met velen om onze vriend steun te betuigen.

 

 
Op de tafel van de rechter liggen 21 dossiers te wachten. Het is één stoet van jongeren aan de balie. Vier uur lang zie ik het schouwspel van een samenleving die er slecht aan toe is, waar twee werelden naast elkaar leven zonder elkaar te ontmoeten.
De voorzitster ondervraagt de jongeman die voor haar staat: "Waarom werkt u niet?" Hij antwoordt: "Ik heb mijn vriendin verloren. Mijn hoofd staat er niet naar om te werken." De voorzitster wist niet wat ze hoorde!
 
Het is 17 uur als Assane naar de balie geroepen wordt. Hij zegt niets. Zijn woord zou toch niet opwegen tegen het woord van de politieagenten. De procureur eist 4 maanden voorwaardelijk. De advocaat vindt de juiste woorden om haar cliënt te verdedigen. Ze wijst erop dat zij die Assane beschuldigen van smaad niet aanwezig zijn en dat een gevangenisstraf in zijn dossier zware gevolgen zou hebben voor zijn toekomst. Uitspraak wordt in beraad gehouden.
   

 

     
   

In Wenen

résistance iranienne In de Oostenrijkse hoofdstad is het koud. Er valt sneeuw. Honderden Iraanse verzetstrijders staan aan de voet van een groot gebouw waar een internationale delegatie vergadert over de nucleaire kwestie in Iran. 

Het valt nauwelijks te betwijfelen dat het regime van de mollahs en de nieuw president de atoombom proberen te verwerven om het regime overeind te houden en om van de Islamitische Republiek een onbetwiste regionale macht te maken.

Het gevaarlijkste wapen ter wereld zou dan in handen komen van het meest gevaarlijke regime ter wereld! De Europese Unie stelt zich politiek al te inschikkelijk op, toont geen vastberadenheid en verliest haar tijd met pogingen om te onderhandelen met een terroristisch regime. De kwestie wordt nog altijd niet voorgelegd aan de Veiligheidsraad.

Het Iraanse volk heeft hierin niets te zeggen. De atoomkwestie is geen zaak waarvan de mensen wakker liggen. Brood en vrijheid, daarmee zijn ze bezig.

Gezonden door het Iraanse verzet in Frankrijk sluit ik me aan bij de afgevaardigden uit andere landen. In de sneeuw en de ijskoude wind nemen we om beurt het woord, vooraleer we ontvangen worden door een official. 

JGaillot et MRadjavi