Notities Onderweg: oktober 2005

  Slecht gehuisvest Feest van l'Humanité
  Bij de minister van binnenlandse zaken Retraite voor priesters 
  Bibliotheek - frans van Bisschop Jacques Gaillot 



Partenia



Notities

Bijbel

 

 

 

 

 

Slecht gehuisvest
 
mal-logés Branden hebben dodelijke slachtoffers geëist hartje Parijs. Het gaat om oude en ongezonde panden waarin gezinnen van immigranten huizen. Ik ga op bezoek bij de families die kinderen verloren hebben. Ze zijn woedend maar blijven waardig. 
 
Ik had ze al een eerste keer ontmoet in 1991, toen ze hun tenten hadden opgeslagen op het terrein van de Quai de la Gare, waar de bibliotheek François Mitterand zich nu bevindt. In die tijd had men hen toegezegd voor een andere woning te zorgen. 14 jaar later wachten ze er nog altijd op. Ik deel de woede van die mensen.
Dit is geen noodlot. Het ontbreekt Parijs niet aan leegstaande woningen die in goede staat zijn, maar de prefecten willen de vorderingswet niet toepassen. De wet tegen de uitsluiting verplicht de burgemeesters tot het voorzien van 20% sociale woningen in hun gemeentes. Maar velen weigeren deze wet toe te passen. De sociale verhuurders van hun kant privatiseren hun immobiliënpark en maken het rendabel.
 
De minister van binnenlandse zaken heeft nu, bij het begin van het nieuwe werkjaar, beslist deze families te laten evacueren uit die oude en ongezonde woningen. 

évacuer les familles

 
Dat gebeurt voor dag en dauw. Ik ga zien bij Afrikanen die op het punt staan uit hun woning geëvacueerd te worden. Ik ga naar de 4e verdieping, om Abdoulaye te ontmoeten, 32 jaar oud en afkomstig uit Mali. De mensen zijn bang en slapen met de ogen open terwijl ze wachten op de politie. Ze hebben hun boeltje gepakt want het zal vlug vertrekken zijn. De rest hebben ze bij vrienden in veiligheid gebracht.
 
Abdoulaye is sinds 5 jaar in Frankrijk. Hij heeft werk, maar geen papieren. Toen hij uit Mali vertrok liet hij zijn vrouw en zijn zoon van 8 jaar achter. Hij heeft hen sindsdien niet meer gezien en zijn vrouw heeft hem nu verlaten. Hij slaapt hier niet meer, want de politie zou hem kunnen aanhouden en hem terugsturen naar zijn land. Abdoulaye, ook hij, blijft waardig. Hij weet dat God hem niet in de steek zal laten.
     

Terugblik

Link

email

  

 

Feest van l'Humanité

Zoals elk jaar ga ik met plezier naar de grote bijeenkomst die de Franse communistische partij organiseert in de omgeving van Parijs. Er komt volk vanuit heel Frankrijk en het feest duurt drie dagen. 

Fete de l'Humantié

 
Er zijn debatten over onderwerpen uit de actualiteit, informatiestands, een boekendorp, concertavonden en, niet te vergeten de streekproducten, die altijd veel aftrek hebben.
Ik kom er aan met metro en bus, vol jongeren. Onmogelijk zich te vergissen: we zijn allen op weg naar dezelfde plaats. Deze volkse bijeenkomst heeft iets unieks, iets wat ik elders niet vind. Hier beweeg ik me in een menigte waarin geen hiërarchie bestaat tussen de mensen. Iedereen staat op gelijke voet met iedereen. Titels, functies, verantwoordelijkheden - dat alles verdwijnt op de achtergrond. Mensen ontmoeten elkaar hier op voet van gelijkheid. Niemand staat hier boven iemand anders. Iets wat heel zeldzaam is in het gewone leven!
 
fêter ensemble
Ik begroet graag de mensen. Meestal ken ik ze niet, maar ze zijn gelukkig me de hand te kunnen schudden.
Rond mijn pols hangt een papieren bandje waarmee ik drie dagen lang binnen mag op het feest. De laatste dag, een zondag, zal ik er niet kunnen bij zijn. Op het moment dat ik wegga vraagt een jonge zwarte me of ik hem mijn armbandje kan geven. Ik steek mijn pols uit, zodat hij de armband kan losmaken: "Het is voor mij een eer dat hij nu van jou is".

 

   

 

     
   

Bij de minister van binnenlandse zaken

De nationale coördinatieploeg van de mensen zonder papieren heeft me gevraagd mee te gaan voor een ontmoeting met de directeur van het kabinet van de minister. We zijn met zijn zevenen.

hautement sécurisé De eerste moeilijkheid voor de delegatie: hoe raken we binnen in dit streng bewaakte ministerie, want enkelen van ons hebben geen papieren. 

De agenten zijn categoriek: zonder identiteitsbewijs gaat niemand binnen. De Afrikaanse vrouwen proberen het met wat humor: "Laat de directeur van het kabinet toch niet wachten, we zijn verwacht." Er beginnen onderhandelingen per telefoon en uiteindelijk wordt het licht op groen gezet.

Iemand van ons stelt een memorandum voor over de dramatische, onrechtvaardige en onduldbare situaties waarmee mensen zonder papieren dagelijks te maken hebben.
Schoolgaande kinderen zijn op school gearresteerd geworden omdat ze geen papieren hebben. Dat heeft een dusdanige beroering teweeggebracht in de schoolgemeenschap dat er onmiddellijk steuncomités tot stand kwamen. Men heeft initiatieven genomen om deze kinderen zonder papieren te laten eten in de kantine. Zo is men zeker dat ze tenminste éénmaal per dag te eten hebben.

Andere kwestie: de zieken. Welke mens zonder papieren die ziek is en ons land moet verlaten, beschikt over de nodige financiële middelen om zich te laten verzorgen in zijn land van herkomst, gesteld dat de structuren er zijn?

De kabinetsdirecteur luistert aandachtig, stelt vragen, vraagt om preciseringen. Hij lijkt verwonderd als ik hem zeg dat het in geen 10 jaar bij het begin van het werkjaar zo dramatisch geweest is voor de mensen zonder papieren als nu.

   

 

     
   

Retraite voor priesters

De kardinaal van Lyon had me gevraagd om een priesterretraite te verzorgen in zijn bisdom. Een kardinaal kan men moeilijk iets weigeren…!

Abbaye d'Aiguebelle De retraite vond plaats in de abdij van Aiguebelle, waar in het gastenkwartier plaats is voor 35 deelnemers. We sloten gewoonlijk aan bij het officie van de trappisten - maar niet voor de nachtwake. 

's Ochtends concelebreerden we in de mooie Romaanse kerk. Ik stond in voor de homilie. En verder verzorgde ik twee conferenties in de loop van de dag.

Toen ik vernam dat de retraite zou plaatsvinden in Aiguebelle, dacht ik onmiddellijk aan de monniken van Tibhirine, die in Algerije vermoord zijn. Het is inderdaad het klooster van Aiguebelle dat Thibirine gesticht heeft. Vader abt en zijn communauteit zijn sinds lange tijd verbonden met de wereld van de islam.

De monniken bezorgden ons een prachtig onthaal. We hebben met zeer veel belangstelling geluisterd naar vader abt toen hij ons vertelde wat hij verwachtte van een monastieke aanwezigheid in een moslimgebied. Er was ook een avond waarop de kardinaal zijn priesters toesprak. In een eenvoudige en directe stijl. Veel projecten.

service de l'Evangile Het was echt een geschenk voor mij, vijf dagen mogen doorbrengen in een broederlijke sfeer met priesters met veel menselijke en spirituele ervaring. Opnieuw heb ik mogen vaststellen dat een leven in dienst van het evangelie een avontuur is dat het hart vormt van wie zich op die weg engageert.