Notities Onderweg: Juni 2003

  Herdenkingsavond in Genève 
  Ontmoeting met jongeren in Duitsland 
  Strijd van Koerden in Grenoble 
  Toussaint Louverture
  Archiv
  Bibliotheek - frans van Bisschop Jacques Gaillot 
  Geschiedenis van het Bisdom Partenia, Biografie van Bisschop Jacques Gaillot



Partenia

De brief

Notities

Bijbel

Herdenkingsavond in Genève

Iran In 1990 werd Kazem Radjavi vermoord in de buurt van Genève, op het platteland in het kanton Vaud. Terwijl hij zich met de wagen verplaatste sneed een commando van dertien terroristen hem de weg af en kogelde hem neer.  
 
Opnieuw ging het om functionarissen van de Iraanse geheime diensten. De islamitische regering had namelijk een strategie ontwikkeld om tegenstanders van het regime die in het buitenland woonden systematisch te elimineren. Dertien jaar na deze misdaad is het dossier nog altijd in vooronderzoek…
 
Valerian Kazem Radjavi was een grote figuur in de oppositie tegen het regime van de mollahs. Heel gedreven voor zijn land ontpopte hij zich als een vastberaden verdediger van de mensenrechten.  
 
Men heeft een luide stem tot zwijgen willen brengen, maar mannen en vrouwen zijn opgestaan en hebben de fakkel overgenomen - zoals zijn zoon Stéphane, die er erg op stond dat ik op deze herdenkingsavond aanwezig zou zijn. In het salon van een groot hotel in Genève waren talrijke Iraniërs samengekomen rond de familie, samen met een aantal personaliteiten van de stad. Ik werd gevraagd om als laatste het woord te nemen en ik voelde dat ik moest spreken over de hoop. Over de christelijke hoop die in mij woonde in deze paastijd. Want alleen maar herinneringen ophalen aan wie ons verlaten hebben, daar mogen we het toch niet bij houden. De dood kan volgens mij het laatste woord niet hebben. Het leven wordt niet vernietigd, het wordt herschapen. We zijn geroepen om te leven, want God is de Heer van het Leven! De aanwezigen luisterden aandachtig. Ik nodigde hen uit zich te verheugen. Men kan het leven niet doen ophouden.
     

Terugblik

Archiv

Link

email

  

 

Ontmoeting met jongeren in Duitsland

lycée à Kerpen In een lyceum in de buurt van Keulen komen driehonderd jongeren bijeen in een smaakvol ingerichte aula. Getraind voor de media zorgen zij zelf voor het maken van een video van de ontmoeting. 

De vragen die me worden voorgelezen hebben ze vooraf voorbereid. De manier waarop ze luisteren treft me. Ze zijn zeer aandachtig en op hun gezicht is te zien hoe geïnteresseerd ze zijn. Jongeren zijn immers gevoelig voor een vrij woord dat zin geeft aan hun leven en belang hecht aan hun persoonlijke verantwoordelijkheid. Mijn tussenkomst heeft geen andere bedoeling dan het geweten van vrije mensen te verhelderen zodat zij zelf een persoonlijke keuze kunnen maken.

Die jongeren begrijpen goed dat het instituut hun geweten niet moet inlijsten en dat er geen pasklare ideeën zijn die een mens zonder slag of stoot moet aannemen.  

écouter à la parole de liberté

Het zou voor hen natuurlijk veel eenvoudiger en gemakkelijker zijn als we hun zouden zeggen wat ze moeten doen en niet mogen doen, wat ze moeten geloven en niet mogen geloven! Maar zich op anderen verlaten zou van hun kant een manier zijn van zich overgeven en van onze kant een miskenning van waartoe zij geroepen zijn: om vrije en verantwoordelijke wezens te worden, in staat om aan hun leven een zin te geven. Het is een moeilijk avontuur, maar o zo boeiend!

   

 

     
   

Strijd van Koerden in Grenoble

grève de la faim Drieëndertig Koerden die al dertig dagen in hongerstaking zijn nodigen me uit in Grenoble. De situatie is moeilijk geworden.  

Zoals altijd in Grenoble wordt eensgezind strijd gevoerd. Verenigingen, bewegingen en linkse politieke partijen staan schouder aan schouder.

Ze komen me ophalen in het station en brengen me naar het lokaal waar de Koerden verblijven. Er is zoveel volk op de been, zowel buiten als binnen, dat het niet gemakkelijk is om zich een weg te banen. Een vrouw stopt me een vrolijk boeket in de handen. De media zijn aanwezig. Ik neem de tijd om elke Koerd die daar op een matras ligt te groeten. Ze zijn afkomstig van de streek van Diyarbakir, waar ik al twee keer geweest ben. Ik richt me tot hen als tot broers en nodig hen uit om het vertrouwen te bewaren. "Het klopt, de strijd is hard, maar zoveel mensen tonen zich solidair met u dat er zeker een uitweg zal gevonden worden. Er komt een dag waarop u geregulariseerd zult zijn, en dan vieren we feest! Ik hoop dat u niet vergeet mij uit te nodigen!" De Koerden glimlachen en applaudisseren.

De secretaris-generaal ontvangt een delegatie op de prefectuur. De situatie is vastgelopen. De afgevaardigden vragen om een nieuwe ontmoeting, nu met de prefect zelf. Ze winnen het pleit. Er zal eindelijk een uitweg gevonden worden.

De Koerden stemmen ermee in hun hongerstaking te beëindigen. Onmiddellijk plannen ze een feest voor de maand juni en laten me de datum weten! 

la lutte est rude

   

 

     
   

Toussaint Louverture

Voor ik in Haïti kwam kende ik deze man niet. Ik kwam direct onder de indruk van hem, terecht de trots van de Haïtianen, de grondlegger en vader van de Republiek Haïti.

Toussaint Louverture Ik werd uitgenodigd op een spektakel ter ere van Toussaint Louverture ter gelegenheid van de tweehonderdste verjaardag van zijn dood (1803-2003) en deed mijn uiterste best om dit niet te missen. Als slaaf werd Toussaint geboren en heeft hij gewerkt in een plantage die aan een graaf toebehoorde.  Slechts één slavenopstand in de mensengeschiedenis heeft tot een overwinning geleid - deze die werd aangevoerd door Toussaint.

Hij neemt deel aan de grote opstand van 1791. In 1794 schaft de Conventie de slavernij af. De Franse republiek benoemt hem tot generaal-majoor van het leger. Hij verjaagt de Spanjaarden en daarna de Engelsen uit Santo Domingo. In 1801 - hij is dan 58 jaar oud - wordt hij algemeen gouverneur van Santo Domingo en staat hij aan het hoofd van een leger met 25.000 manschappen. Hij staat op het hoogtepunt van zijn roem.

Maar in 1802 beslist Napoleon Bonaparte de slavernij in de kolonies opnieuw in te voeren. Kan men zich slechter nieuws voorstellen? Kan wie eenmaal de vrijheid gekend heeft zich nog voorstellen opnieuw slaaf te worden? Onmiddellijk breekt een opstand uit op de eilanden. Liever sterven dan zich weer te onderwerpen. Napoleon stuurt er een indrukwekkende militaire expeditie op af. De weerstand is heroïsch. De verliezen verschrikkelijk.

Toussaint Louverture wordt verraden en gevat, naar Frankrijk overgebracht en gevangen gezet in het Fort de Joux in de Jura, waar hij sterft van honger, kou en tuberculose. Hij was nog geen 60. Hij is en blijft de zegevierende martelaar.