Een gedurfde strijd.
|
De mensen-zonder-papieren van Lyon die in hongerstaking zijn
(ze zijn aan hun 54e dag), dringen erop aan dat ik hen zou komen
bezoeken. |
Akim is gelukkig mij in het station van Lyon te mogen verwelkomen
en brengt me naar het lokaal waar tien hongerstakers op matrassen
neerliggen. Onder hen bevinden zich twee vrouwen, wat zeldzaam
is. Een elfde hongerstaker is opgenomen in het ziekenhuis. Ik
ben bij hen thuis en ga bij elk van hen langs, met de nodige
tijd om bij hen te zijn en naar hen te luisteren. Het maakt hen
gelukkig dat ik speciaal voor hen gekomen ben.
Mohammed brengt me naar het ziekenhuis voor een ontmoeting
met Rachid. Ik vind hem erg verzwakt en vermagerd. Hij krijgt
sondevoeding. Rachid heeft nog de kracht om te glimlachen. Hij
omhelst me. Ik houd zijn hand vast. "Ik zal doorgaan
tot het uiterste," zegt hij, "maar ik hoop nog altijd
dat we allemaal geregulariseerd worden". Wanneer ik
terug in het lokaal kom, zijn de media aangekomen. Ik neem het
op voor de mensen-zonder-papieren en eis hun regularisatie.
Hun gedurfde strijd werd beloond. Ze zijn allemaal geregulariseerd.
Nu maken ze zich klaar om dat te vieren! |