Notities Onderweg: April 2003

  Manifestatie tegen de oorlog
  Communicatie is léven  Een gedurfde strijd 
  Een charter voor uitwijzing 
  Archiv
  Bibliotheek - frans van Bisschop Jacques Gaillot 
  Geschiedenis van het Bisdom Partenia, Biografie van Bisschop Jacques Gaillot



Partenia

De brief

Notities

Bijbel

Manifestatie tegen de oorlog

pour la paix Ik was in Vitoria (Baskenland) voor een toespraak op een symposium en heb zonder enige aarzeling de deelnemers aan dit symposium gevolgd toen ze zich naar de manifestatie begaven.
 
Op het marktplein in het centrum van de stad was een grote menigte bijeengekomen - waaronder veel jongeren.  Dat is toch mooi, een stad die opstaat en zich verzet tegen de oorlog! Op hetzelfde ogenblik vonden in alle steden van Spanje gelijkaardige manifestaties plaats. En niet alleen in Spanje, maar zowat overal ter wereld. Nooit gezien! Een opwelling van het beste dat de mensheid in zich draagt. Deze mondialisering van de vrede is een teken van deze tijd dat me met hoop vervult.
 
De organisatoren hadden me gevraagd voorop te lopen om samen met de verantwoordelijken een groot spandoek vast te houden. We zijn anderhalf uur op stap geweest in de straten van Vitoria.  marcher pour la paix
 
Toen we terug op het marktplein waren hebben jongeren het woord genomen. Ik hoorde hen overtuigd en vastberaden spreken, en zei bij mezelf: "Dde jongeren en de vrede, dat gaat echt goed samen!".
     

Terugblik

Archiv

Link

email

  

 

Communicatie is léven

communiquer Keer op keer heb ik met wisselende soorten publiek te maken. Eerst bij Vlamingen. Ik weet al niet meer wat het thema van de avond was en over welke vragen het debat ging. 

Maar het vlotte goed. Ondanks de noodzakelijke hindernis van de vertaling. Maar dat was niet het belangrijkste. En nu weer bij Zwitsers in Lausanne, waar ik bij vrijmetselaarsloges te gast was. Buiten degene die me uitgenodigd had kende ik er niemand. Maar ook daar vlotte het goed en stootte ik niet op tegenstand.

Wat maakt dat een woord gehoord en beluisterd wordt? Nooit kan men vooraf met zekerheid zeggen hoe het zal aflopen. Maar als een woord uit het hart komt en het hart van de ander kan bereiken, dan lukt de communicatie. En dit is het geval geweest. Tot heel grote vreugde van allen. Communicatie is léven.

   

 

     
   

Een gedurfde strijd.

grève de la faim De mensen-zonder-papieren van Lyon die in hongerstaking zijn (ze zijn aan hun 54e dag), dringen erop aan dat ik hen zou komen bezoeken. 

Akim is gelukkig mij in het station van Lyon te mogen verwelkomen en brengt me naar het lokaal waar tien hongerstakers op matrassen neerliggen. Onder hen bevinden zich twee vrouwen, wat zeldzaam is. Een elfde hongerstaker is opgenomen in het ziekenhuis. Ik ben bij hen thuis en ga bij elk van hen langs, met de nodige tijd om bij hen te zijn en naar hen te luisteren. Het maakt hen gelukkig dat ik speciaal voor hen gekomen ben.

Mohammed brengt me naar het ziekenhuis voor een ontmoeting met Rachid. Ik vind hem erg verzwakt en vermagerd. Hij krijgt sondevoeding. Rachid heeft nog de kracht om te glimlachen. Hij omhelst me. Ik houd zijn hand vast. "Ik zal doorgaan tot het uiterste," zegt hij, "maar ik hoop nog altijd dat we allemaal geregulariseerd worden". Wanneer ik terug in het lokaal kom, zijn de media aangekomen. Ik neem het op voor de mensen-zonder-papieren en eis hun regularisatie.

Hun gedurfde strijd werd beloond. Ze zijn allemaal geregulariseerd. Nu maken ze zich klaar om dat te vieren!

   

 

     
   

Een charter voor uitwijzing

expulsion De eerste sinds 17 jaar. Vierenvijftig mensen, afkomstig uit Senegal en Ivoorkust, vergezeld van 89 Franse agenten en 7 Duitse functionarissen, zijn op 3 maart laatstleden van het vliegveld Roissy vertrokken met Euralair-Horizons. 

De Afrikanen worden met hun handboeien vastgemaakt aan hun zitplaats, krijgen tijdens de reis vaak verwijten naar het hoofd geslingerd en verdovende piekuren toegediend. De Europese conventie van de mensenrechten vermeldt nochtans uitdrukkelijk dat collectieve uitwijzingen van vreemdelingen verboden zijn. Ze zijn verboden omdat ze herinneren aan de deportaties.

De vereniging "Droits devant" bezet het reisagentschap FRAM dat vaak met Euralair-Horizons samenwerkt. Op het chartervliegtuig stond het logo van FRAM. Iedereen heeft het kunnen zien op televisie. We vragen een ontmoeting met de directeur.  deportation

We herinneren hem eraan dat FRAM het "Reishandvest", onder de auspiciën van het Ministerie van Toerisme, ondertekend heeft. Daarin lezen we dat het reisagentschap zich ertoe verbindt "alleen vliegtuigen af te huren van luchtvaartmaatschappijen die de Europese en internationale akkoorden respecteren". Waarom is FRAM er niet toe gehouden de akkoorden waarvan sprake te respecteren of te doen respecteren? De discussie is nog heet, maar onze tussenkomst was een schot in de roos!