|
 |
Vijftig gezinnen, dat betekent meer dan 200 mensen, hebben zich gevestigd in een pand dat al vier jaar leeg stond en eigendom is van de stad Parijs.
Het gaat om gezinnen die uiterst precair gehuisvest waren in het centrum van de stad. Een goede gelegenheid om de kandidaten voor het burgemeestersschap in Parijs aan dit probleem te herinneren!
 |
De politie was onmiddellijk ter plaatse om de weg te versperren. Politiewagens omsingelden de hele wijk. |
Een Syriër kwam op mij af en zei: "Ik woon hier vlakbij. Als ik naar mijn werk ga, kom ik altijd langs dit lege pand. Ik heb dan op zekere dag uw organisatie opgebeld om ze van deze situatie op de hoogte te brengen."
Plots - niemand wist waarom - hief de politie de belegering op. De politiewagens reden weg, uitbundig toegejuicht door de betogers: "Ik zeg u geen vaarwel, mijn broer…"
Omar, een Marokkaan, ongehuwd, drukt me zijn ontgoocheling uit. De hele dag heeft hij in de kou staan wachten om van de vereniging een plaatsje te krijgen in dit pand. Omar is één van de velen die op die dag geen logement hebben gekregen.
Om op al die aanvragen te kunnen ingaan, zou men in Parijs elke dag een pand moeten kraken!
| Communicatie is leven! |
 |
In Bad-Boll, in de buurt van Stuttgart (Duitsland) vond het jaarlijkse congres plaats van de godsdienstleraars in het beroepsonderwijs. Het thema: "De communicatie in de eeuw van de informatica". Er waren 140 jonge deelnemers, protestanten. De ontmoeting met hen was voor mij een mooie ervaring. Deze leerkrachten vonden het contact met de jongeren belangrijk, jongeren die het vaak moeilijk hebben. Een harde, maar boeiende opdracht.
 |
Vrij vlug hadden wij het over het internet, dat geen communicatiemiddel is als de andere. |
Een van de eigenaardigheden ervan is dat het geen 'centrum' heeft. Het middelpunt is overal en de omtrek nergens.
Internet kent de gewone grenzen niet. Niets komt nog van boven. Alles speelt zich af op het terrein. Men spreekt van gelijke tot gelijke. Men heeft het recht het oneens te zijn. Het 'weten' is niemands monopolie meer. De kennis ligt meer en meer binnen iedereens bereik. Dit is een omwenteling die iedereen in staat zal stellen zichzelf in alle vrijheid uit te drukken. En we staan nog maar aan het begin.
| Een virtueel bisdom zoals Partenia is geen instituut dat iemand onder druk zou kunnen zetten. Het werkt anders. Vandaar het belang er geen Kerk van te maken naar het model dat wij kennen. Op internet kopieert men niet, men schept er iets nieuws. |
 |
Christenen zijn mensen die met elkaar verbonden zijn. Ze leren nu Kerk vormen op de manier van een netwerk. Er moet een plaats voor hen zijn. Het internet levert daartoe ongetwijfeld een originele bijdrage!
| De Koerden hongeren naar waardigheid en vrijheid |
|
In Montpellier zijn, zoals in andere Franse steden, 18 Koerden begonnen aan een hongerstaking. Op hun voorhoofd dragen ze een witte band. Een van hen neemt hem af en vraagt of ik mijn handtekening erop wil plaatsen. 's Avonds zal ik met zijn gezin aan tafel gaan en er blijven slapen. Zijn vader, een metser, heeft eigenhandig hun huis gebouwd. Zijn moeder, die hem elke dag komt bezoeken, maakt zich zorgen: "Hij is al 8 kilo kwijt. Wat zal er nu gebeuren?"
De Koerden hadden alle mogelijke stappen gezet bij de Franse administratie om hun toestand te regulariseren. Tevergeefs. "We hebben geen keuze. We kunnen niet terugkeren naar ons land omwille van de repressie. Mocht Turkije een democratisch land worden, waar men onze rechten eerbiedigt, dan keerden we onmiddellijk terug, want we houden van ons land."
Met hun hongerstaking tonen ze hun honger naar waardigheid en vrijheid!
Op de bekende Place de la Comédie kwam een vrouw naar mij toe, juist op het ogenblik dat ik wou vertrekken. Ze sprak me aan: "Ik slaag er maar niet in om dat probleem van de Koerden te verstaan. Ik heb niets tegen hen. Ik ben christelijk, ik heb 20 jaar lang catechese gegeven. Maar we kunnen hier toch niet iedereen opvang bieden?"
| Roma-zigeuners in de Assemblée Nationale |
|
Twaalf families, samen 52 Roma-zigeuners, afkomstig van Zamoly, een klein dorpje in Hongarije, zijn verleden jaar in juli naar Straatsburg gevlucht. Ze zijn uit Hongarije weggevlucht voor de pesterijen waarvan ze sinds jaren het slachtoffer waren. Aan hun klachten bij de politie en bij meerdere ministeries in hun land werd nooit gevolg gegeven. Nooit heeft de Hongaarse staat hun rechten verdedigt.
Pas als ze in Straatsburg aankwamen hebben zij bij het Europees Hof van de Mensenrechten en de Raad van Europa tegen hun regering klacht ingediend.
De persconferentie in de Assemblée Nationale was een première. We waren zo talrijk dat men een grotere zaal heeft moeten zoeken. Deze bijeenkomst zette de zaak van de Roma-zigeuners in de schijnwerpers. Vermits de Hongaarse regering niet in staat is hun veiligheid te waarborgen is Frankrijk verplicht hen asiel te verlenen. Door hen naar Hongarije terug te sturen zou men hun leven immers in gevaar brengen.
Enkele dagen later verleende Frankrijk asiel aan twee families. We mogen aannemen dat de anderen hetzelfde statuut zullen krijgen. Het is een overwinning. Een belangrijke gebeurtenis. Niet alleen voor de Roma-zigeuners van Zamoly, maar ook voor de acht miljoen Roma's in de verschillende landen van Europa. Het betekent een verwittiging aan het adres van Hongarije - dat zijn ongenoegen liet blijken. Maar ook voor Polen en Roemenië, die zich kandidaat stellen voor de Europese Unie!