Notities Onderweg: November 2000

 

Racistische oproer in El Ejido

Te Rome

In Oostenrijk

Een keten van solidariteit

  Archiv
  Bibliotheek - frans van Bisschop Jacques Gaillot 
  Geschiedenis van het Bisdom Partenia, Biografie van Bisschop Jacques Gaillot



Partenia

De brief

Notities

Catechismus

Racistische oproer in El Ejido 

 almeria.jpg

We vertrekken met een kleine afvaardiging naar El Ejido in Andaloesië om er een prijs van de Mensenrechten (een bedrag van 10.000 Zwitserse franken) te overhandigen aan de vereniging "Mujeres progresistas" (progressieve vrouwen).

De streek van El Ejido is zeer rijk geworden sinds zij zich gespecialiseerd heeft in de intensieve groenten- en fruitteelt. 30.000 Hectaren serres, een zee van plastiek zover men zien kan. Tientallen duizenden Afrikanen, hoofdzakelijk Marokkanen, verrichten er zeer zwaar werk. Ze brengen hun leven door onder de plastiek!

De "Mujeres progresistas" hebben de moed gehad het voor deze immigranten op te nemen toen ze dit jaar in februari in opstand kwamen. Ondanks de bedreigingen aan hun adres en de vernieling van hun lokaal bleven zij van uitzonderlijke moed getuigen in een algemeen klimaat van rassenhaat.

Bij de jacht op "Moren" werden in de maand februari woningen, cafetaria's, Marokkaanse winkels en twee moskeeën vernield. Er vielen een zestigtal gewonden en honderden hadden geen onderkomen meer. Spanje was diep geschokt. Een internationale onderzoekscommissie werd aangesteld. Ik heb hun verpletterend rapport gelezen.

Terwijl we daar verblijven gaan 59 immigranten in hongerstaking hun twaalfde dag in. Ze zitten opgesloten in de kelderverdieping van de San José-kerk in Almeria. Ik spreek met hen door de keldergaten. De politie die de omgeving bewaakt, belet mij binnen te gaan. Een feit dat de pers mobiliseert!

     

Terugblik

Archiv

Link

email

  

 

In Oostenrijk 

 lycee.jpg

Het doet mij iets, als ik weer in Linz kom, omwille van de donkere periode in de geschiedenis van deze stad. Hoe zou men de rol van Linz in de tweede Wereldoorlog kunnen vergeten? De fabrieken draaiden op volle toeren om wapens te produceren voor de nazi's. Duizenden Italiaanse en Franse gevangenen hebben er moeten werken. De stad werd vele malen gebombardeerd door de geallieerden.

De bisschop van Linz heet me welkom en ontvangt me met veel vriendschap op het bisdom. Hij vertelt me van het verzet van conservatieve christenen tegen mijn komst. Ze tekenden protest aan bij de nuntius. Maar de bisschop hield moedig voet bij stuk.

Er vonden mooie ontmoetingen plaats. Ik onthoud vooral de ontmoeting met de jongeren van het vermaarde Petrinium-lyceum. Ze zijn heel erg bezig met het internet en lieten me kennismaken met hun sites en met de projecten die ze opzetten met landen van Latijns-Amerika, en vooral met Nicaragua.

   

 

     
   

 coloseum.jpg

 Te Rome

In het vliegtuig dat me naar Rome brengt, zijn er medereizigers die me aanspreken: "Gaat u morgen naar de Jubileumviering van de bisschoppen? Onze bisschop is al ter plaatse. Het schijnt dat men er 1500 bisschoppen verwacht?" Tot hun verbazing moest ik bekennen dat ik niet op de hoogte was. Ik wist niet dat er die zondag een jubileumviering van de bisschoppen was. Ik was op weg naar Rome om een retraite te begeleiden van het Algemeen Kapittel van de Spiritijnen.

Op de Monte Mario vond ik het moederhuis van de Spiritijnen. Een aangename plaats voor komende en gaande mensen. Ik maakte kennis met Afrikaanse priesters en bisschoppen van Madagaskar. Maar al vlug moest ik Rome verlaten om met de auto naar het Abruzzen-gebergte te reizen, om er in afzondering te gaan, in de stilte en de vrede van dit woestijnachtig gebied.

Het landschap straalde harmonie uit, de bergen waren van een vreemde schoonheid, ik had er oog voor. Maar méér nog had ik oog voor de geestelijke weg die de retraitanten aflegden.

Ik dankte God voor die mannen, afkomstig uit Nigeria, Angola, Ierland… en ook uit Frankrijk, die alles hadden achtergelaten om Christus te volgen. Ze droegen de vreugde van het evangelie in zich.

   

 

     
   

Een keten van solidariteit

De directeur van de St.-Paulusschool van Ajaccio heeft mij uitgenodigd voor de Werelddag van verzet tegen extreme armoede. Leerlingen, leerkrachten en ouders zijn al dagen in de weer.

's Ochtends vormde zich een grote solidariteitsketen van de schoolpoort tot aan de Prefectuur. Daar werd een delegatie door de Prefect ontvangen.

Op de Cour Napoléon deelden jongeren aan de voorbijgangers heel fier een plechtige verklaring uit. Daarna konden de verschillende klassen getuigen uit verenigingen van Ajaccio ontmoeten. Ik vond hun vragen nog interessanter dan de antwoorden: "Heeft extreme armoede altijd bestaan? Wanneer is die ontstaan? Zal ze ooit verdwijnen? Waarom verkwisten de rijken hun geld, liever dan het aan de armen te geven? Bestond er vóór u ook een bisschop van de uitgeslotenen?…"

Er was één schaduwzijde. Mijn komst had moeilijkheden veroorzaakt op het bisdom en bij een aantal ouders van leerlingen. Maar hij was ertegen opgewassen. De directeur vond dat hij me dit toch moest laten weten.Toen ik naar hem luisterde, vond ik dat deze dynamische directeur iets van Napoleon had!…