Notities Onderweg: Maart 2000 |
||
Mgr. Romero twintig jaar later
|
||
|
|
Ouder zijn in deze tijd In een grote bomvolle zaal van de senaat vond een colloquium
plaats. Het thema: "Ouder zijn in moeilijke omstandigheden".
Onder de aanwezigen bevinden zich sociale werkers, magistraten
en vele psychologen. Ik mag als eerste het woord nemen om vanuit
mijn ervaring te vertellen. Naast mij zit een psychanalist. Zijn
rake bedenkingen trekken mijn aandacht: "De uitsluiting
van de kinderen zet zich over op de kinderen. Ouders die hun
kinderen mishandelen zijn altijd zelf als kind mishandeld geworden.
Ze hebben in hun kindertijd niet gekregen wat nodig was om zelf
goede ouders te worden. Vader en moeder zijn is geen levensstaat,
het is een taak. Wordt men als ouder geboren? Men wórdt
ouder. Soms is men het niet meer. Er zijn niet alleen biologische
ouders." En terwijl hij zich naar mij keert, citeert de
psychanalist de woorden van Jezus: "Wie is mijn moeder?
Wie zijn mijn broers?" Mgr. Romero, twintig jaar laterIn januari 1980 was hij naar Brugge gekomen, enkele weken voordat hij vermoord werd. Twintig jaar later herdenkt Brugge zijn bezoek. Een video toont deze herder die profeet werd, die zich door het contact met de armen bekeerde, terwijl de Kerk van Salvador vervolgd werd. Mgr. Romero heeft niet alleen moeilijkheden gehad met het leger en het bewind, maar ook met de bisschoppenconferentie, de nuntius en Rome. Hij heeft al die conflicten doorstaan en bleef solidair met zijn arme bevolking. In mijn toespraak heb ik enkele profetische woorden hernomen uit mgr. Romero's rede in Leuven, bij zijn aanstelling tot doctor honoris causa (2 februari 1980). "De hoop die wij aan de armen verkondigen is bedoeld om hen hun waardigheid terug te geven en om hen aan te moedigen om zichzelf te zijn en hun eigen lot in handen te nemen." "Men heeft dàt deel van de kerk vervolgd en aangevallen, dat de kant van de armen gekozen heeft en het voor hen heeft opgenomen,." - "Als de Kerk kiest voor de armen, zal zij er kunnen zijn voor iedereen." In zijn homilie van 17 februari 1980 deelt hij zijn ervaring mee, die in zekere zin zijn testament wordt. "Een kerk die niet aan de kant van de armen gaat staan om, bij hen vertrekkend, het onrecht aan te klagen dat zij ondergaan, is niet de ware kerk van Jezus Christus." "Relaties met de machtigen strekken de Kerk op geen enkele manier tot eer. Het strekt de Kerk wél tot eer, als de armen het gevoel hebben dat zij er is voor hen." Op 24 maart 1980 werd mgr. Romero door militairen neergeschoten
terwijl hij voorging in de eucharistie. Niemand kan de stem van
de gerechtigheid het zwijgen opleggen. Zijn bloed is zaad van
nieuwe vrijheid. Ik herken mezelf in zijn boodschap. Zij leeft,
in Brugge even goed als in Partenia. Ongewone Liturgie
Iraniers in het verzet
|
|
Top |