Drie vragen aan Jacques Gaillot
 
President Bush is in Israël de 60e verjaardag van de Joodse Staat gaan vieren, terwijl duizenden Palestijnen manifesteerden om de ‘Nakba’ – de ‘catastrofe’ – te gedenken. Een reactie?  
   
occupation De Verenigde Staten zijn onvoorwaardelijke bondgenoten voor Israël. Niets verwonderlijks dus aan een dergelijk bezoek. Maar wat me wel verwonderd, dat is dat kan feesten en elkaar gelukwensen terwijl men de Palestijnen hun grond afgenomen heeft, ze nog altijd bezet worden door het Israëlisch leger, de bevolking van Gaza dag na dag met moeite overleeft, meer dan 10.000 Palestijnse gevangenen wegrotten in Israëlische gevangenissen… Als er geen vrede is, kan men zich dan verheugen? Niemand heeft er voordeel bij een volk te vernederen.
 
   
De Birmaanse junta heeft de hulpverleners verhinderd in de meest getroffen gebieden binnen te komen. Bestaat er voor de bevolking, in de dramatische situatie waarin deze zich bevindt, niet zoiets als een recht op humanitaire hulp?  
   
De houding van de junta is crimineel. Ze weigert haar bevolking ter hulp te komen, die geen dak heeft boven haar hoofd, geen verzorging, geen drinkwater. Het is een schandaal.
contre l'humanité
 
   
De tekst die de UNO in 2005 heeft aangenomen erkent het principe van “de verantwoordelijkheid tot bescherming” van de bevolking in geval van een genocide of een misdaad tegen de menselijkheid. Kan men dit principe uitbreiden tot natuurrampen? In de UNO verzetten landen zoals Rusland en China zich heftig daartegen in naam van de allerheiligste soevereiniteit van de landen. Spijtig! Een gemiste kans. Het volk is niet de voornaamste zorg voor deze leiders.  
   
17 mei was de werelddag van de strijd tegen de homofobie. Ziet u vooruitgang op dit domein?  
   
contre l'homophobie In Europa is ontegensprekelijk vooruitgang geboekt op rechtsgebied, dank zij de Raad van Europa en het Europese parlement. Waar het nu om gaat is niet meer de homoseksualiteit, maar de homofobie. De Europese instanties beboeten homofobe gedragingen. Bravo. Maar de onverdraagzaamheid tegenover homoseksualiteit is nog altijd niet verdwenen in de gezinnen, op de werkvloer, in de gevangenissen, en – helaas – ook in de Kerken niet.
 
   
In meer dan 80 landen, waar in de meeste gevallen de islam de officiële godsdienst is, wordt nog altijd repressief opgetreden tegen homoseksuelen. In Saoedi-Arabië, in Iran, in Mauritanië, in Nigeria… is homoseksualiteit een misdaad waarop de doodstraf staat.  
Historisch gezien draagt het Westen een zware verantwoordelijkheid. Homoseksuelen werden beschouwd als zondaars, zieken, misdadigers. Tijdens de periode van de inquisitie hebben ze het zwaar te verduren gehad. Onder het Naziregime werden tienduizenden homoseksuelen weggevoerd. De zwaarste discriminatie die vandaag nog in de Franse wetgeving staat betreft het ouderschap van homoseksuelen en het homohuwelijk. De strijd voor vrijheid en gelijkheid zal nog lang duren.