Drie vragen aan Jacques Gaillot
 
De gemeenteraadsverkiezingen in Frankrijk hebben de overwinning van links bevestigd. Hoe interpreteert u dit resultaat?  
   
Het is een serieuze waarschuwing voor de regering. Een afwijzing van haar politiek. De bevolking heeft zich klaar en duidelijk uitgesproken. De regering heeft haar beloftes niet gehouden. De koopkracht is gedaald. Dank zij de verkiezingen heeft de bevolking uitdrukking kunnen geven aan haar ontevredenheid en haar wantrouwen in degenen die hen regeren. Ze wacht op initiatieven die haar leven van elke dag kunnen verbeteren.  
   
sans logement Zoveel mensen vinden geen huisvesting, kunnen hun huur niet betalen, zich niet behoorlijk voeden, vinden geen werk!
 
   
In de zomer van 2007 liep rechts hoog op met haar overwinning. Het is echt niet nodig dat links dat nu ook doet, na hààr overwinning. Want als er één overwinnaar moet zijn in de verkiezingen en één partij die er voordeel bij heeft, dan is dat de bevolking!  
   
Heeft u de indruk dat de strijd (voor mensen zonder papieren, armen) voor u gemakkelijker is in gemeenten waar links aan de macht is?  
   
Om eerlijk te zijn: neen. Ik heb bittere ervaringen met linkse besturen waarmee geen enkele vorm van onderhandelen mogelijk was, die tegen mensen die slecht gehuisvest waren en manifesteerden alleen ordestrijdkrachten uitstuurden om ze te verdrijven.
justice sociale
 
   
Ik herinner me een ontmoeting met een linkse burgemeester, in zijn gemeentehuis in Parijs. Ik was er samen met Abbé Pierre. De burgemeester bleek niet te vermurwen.
Maar laten we hopen dat links erin zal slagen te bewijzen dat ze de sociale rechtvaardigheid hoog in het vaandel draagt.
 
   
Tibet heeft gewelddadige rellen gekend (de geweldigste in de laatste 20 jaar). Vindt u dat men gebruik moet maken van de Olympische spelen in Peking om vooruitgang te boeken in dit dossier?  
   
courage Tibet is in staat van beleg. De Tibetanen hebben het gewaagd enkele maanden voor de Olympische Spelen de machthebbers in Peking uit te dagen. Het ontbreekt hen noch aan moed noch aan vastberadenheid. Vandaag hebben ze meer dan ooit onze solidariteit nodig.
 
   
Persoonlijk ben ik geen voorstander van een boycot van de Olympische Spelen, maar ik heb een droom. In Peking, midden in de Spelen, beklimmen de kampioenen het podium om hun gouden medailles in ontvangst te nemen.  
   
Vooraf hebben ze een T-shirt aangetrokken waarop de tv-kijkers van de hele planeet plots deze ongelooflijke woorden ontcijferen: “Leve vrij Tibet!”, “Neen aan de doodstraf”, “Eerbied voor de rechten van de mens”. Welk een bom!
free Tibet
 
   
vragen: Robert Galzi